دروغ و دروغگویی در کودکان (قسمت اول)

دسته : phpnuke سه شنبه، 31 مرداد ماه، 1402 بازديد : 71150 بار

نویسنده : لقمان رضوی / دروغ از لحاظ لغوی یعنی اینکه سخنی که بر مبنای حقیقت و راستی نباشد. و یا سخن نادرستی که به قصد فریب دیگران گفته می شود.

دروغ گویی صفتی مذموم است که کودکان و گاهی بزرگسالان نیز دارای این صفت می باشند. اگر کودکی با این صفت بزرگ شود در بزرگ سالی نمی تواند آن را ترک کند.
دروغ در تمامی ادوار و اعصار یک آفت اجتماعی بوده و هر جامعه و اجتماعی که در میان آنان دروغ رواج داشته است افراد آن جامعه در فلاکت و بدبختی زندگی کرده اند. و باعث بسیاری از بدی ها و پستی ها نیز شده است .
دروغ گفتن یکی از رفتارهای متداول کودکان 4-5ساله است که از لحاظ اخلاقی اشکالی ندارد.
معمولا در این سن و سال دروغ گفتن به دو شکل است: 1- خیال پردازی 2- دروغ مفید

کودک با جعل داستان و یا با طرح مبالغه آمیز بعضی از واقعیات اغلب خواسته ی خود را با والدین و نزدیکان در میان می گذارد و غیر مستقیم از امیالش صحبت می کند که بیشتر به خیال پردازی شبیه است.

نوع دوم دروغی است که که بزرگترها آن را به دروغ مصلحتی یا مصلحت آمیز نام می برند تا به جای نتیجه ی بد نتیجه ی خوب بدهد .

چنانکه سعدی هم علیه الرحمه بدان اشاره دارد:

دروغی مصلحت آمیز بِه از راستی فتنه انگیز .

در نوع اول چاره ی این عمل و رفتار کودک این است که پدر و مادر و اطرافیان در تایید خواسته ی کودک حرف بزنند .

و در نوع دوم چاره این است ، که به کودک فهمانده شود که از راستگویی و صداقت او بیشتر خوشحال خواهند شد .

اما در هر دو حالت دروغ گویی ، کودک را نباید به چشم یک انسان دروغگو نگاه کرد زیرا با اهتمام و راهکارهای لازم و ضروری می توان مشکل را حل کرد .

دروغگویی به عنوان یک مشکل علل گوناگون و متعددی دارد که انشاءالله در شماره های بعدی از آن سخن خواهیم گفت.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منابع :

1ــ فرهنگ لغت سخن،جلد 4

2ــ گلستان سعدی

3ــ آری گفتن به نیازهای کودکان

4ــ دروغگویی،شناخت و پیشگیری

ارسال شده در مورخه : سه شنبه، 31 مرداد ماه، 1402 توسط اسامه قادری