روایتی نقل شده ( البته هنوز مدرك آنرا پيدا نكردم اگر دوستان يافتند اطلاع دهند)که علمای سوء به تعداد طبقات جهنّم به هفت قسمت تقسیم می شوند ؛
طبقه اول :
« إنّ من العلماء مَن یحبّ أن یخزن علمه و لایأخذ عنه فذاک فی الدرک الاوّل من النار»
برخی از علماء دوست دارند فقط علم اندوزی کنند و کسی از علم آنها استفاده نکند و به اصطلاح بخل درعلم دارند همانند بخیل در مال که در احادیث داریم ذره ای از بخل اگر در دل باشد اعمال را از بین می برد،این دسته از علماء در طبقه اول جهنم جای دارند.
بخل در علم بدتر از بخل در مال است مثل اینکه فردی مطالب زیادی بلد است ولی نمی گوید تا نکند دیگری نیز که همپایه اوست یاد بگیرد یا نمی خواهد مطالبی که بلد است دیگری زودتر از او بگوید یا از او تقاضای درس و مذاكره علمي می کنند قبول نمی کند،
در حالات یکی از اولیای خدا نقل می کنند که ایشان در ایام تحصيل هرگاه به یک اشکال خیلی عالی برخورد می کرد این اشکال را خودش نمی پرسید بلکه به رفیقش می گفت تا او بپرسد تا اخلاصش از بین نرود و فقط برای تفهیم مطلب می خواست سؤال کند، این یک مقام عالی است و هرکس از آن برخوردار نمی باشد و فقط با تقوا و ورع می توان به این مرتبه رسید.
خلاصه؛ عالمی که بخیل در علم باشد جایش در طبقه اول جهنّم است چون خودش می خواسته بر همه سر باشد و همه به او به به کنند پس در علمش اخلاص نداشته و برای خدا نبوده است.
انشاءالله ادامه دارد......