«صبر بر بلاو مصیبت»
منظور از «صبر بر بلاو مصیبت»; آن است که انسان در طول زندگى، در برابر حوادث دردناکى; مانند از دست دادن عزیزان، خسارت هاى عظیم مالى، به خطر افتادن آبرو و حیثیت اجتماعى، گرفتارى در چنگال بیمارى هاى صعب العلاج و افتادن در دام دوستان ناباب و شرکاى خائن و حکومت ظالم و گاه همسران فاسد و...صبر و شکیبایى را از دست ندهد
بنده مؤمن یقین دارد که همه امور زندگیش دست پروردگار است و بر میل اوست.اما این ایمان ویقین در بنده بعضی وقتها در هنگام افتادن بلا و مصیبت ضعیف میشود .اما اگر بنده مؤمن بداند که بزرگی اجر و پاداشش با بزرگی بلاو مصیبتها ست و این علامت دوست داشتن پروردگار است برای این بنده در چنین شرایطی ایمان و یقینش نسبت به خدا کم نمیشود.
و درحدیثی از رسول خدا*ص* آمده که انسان را بر صبر ورضایت بر بلایی که خدا برایش مقدر کرده تشویق میکند.رسول الله*ص*در حدیثی که انس بن مالک روایت کرده میگوید: ان عظم الجزاء مع عظم البلاء.وان الله عزوجل اذا احب قوما ابتلاهم.فمن رضی فله الرضا.ومن سخط فله السخط.
همانا اجر بزرگ با بلای بزرگ است.وخداوند اگر قومی را دوست بدارد.ان قوم را به بلای بزرگ گرفتار میسازد.پس هر که به بلا راضی شود خدا از او راضی است.و هر که به بلا راضی نشود*خشمگین و ناراحت باشد*خدا از او راضی نمیشود.
در این حدیث پیامبر اقرار کرده که هر گاه بلا و مصیبت انسان بزرگتر باشد در مقابل اجرو پاداشش نزد خداوند بزرگتر میشود.چنانچه بلای کم و ضعیف پاداش کمی دارد.
بزرگی پاداش با بزرگی بلا و مصیبت هاست
انسان مؤمن در دنیا به اندازه ایمان و دینش مورد آزمایش الهی قرار میگیرد،.یعنی اگر ایمان بنده قوی باشد.بلایش شدید تر است، واگر دین و ایمانش ضعیف باشد.بلایش نیز ضعیف و کم میباشد.ومعمولا هر انسانی در بلا وغم ومصیبت گرفتار میشود. بعضی از بلاها در راه شیطان هست و بعضی هاش در راه خدا هست وصبر یک سبب هست برای بالا بردن درجات انسان مؤمن نزد خداوند وبخشیدن گناهان او .
خداوند میفرماید: إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ ..الزمر: 10
وهمچنین میفرماید:وَبَشِّرْ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ * أُوْلَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُوْلَئِكَ هُمْ الْمُهْتَدُونَ.. البقرة: 155-157
ومژده بده صابران را آنانی را کسانی که چون مصیبتی به آنها برسد گویند:ما از آن خداییم و به سوی او باز میگردیم.آنان درود و رحمت خدا شامل حالشان است .وایشان اند هدایت شوندگان.
پیامبر ص در حدیثی میفرماید:ما یصیب المؤمن من نصب ولا وصب ولاهم و لاحزن و لاغم ولا اذی.حتی الشوکه یشاکها الا کفر الله بها من خطایاه.متفق علیه
مسلمان دچار هیچ گونه خستگی، بیماری، نگرانی، ناراحتی، گرفتاری و غمی نمیشود مگر اینکه خداوند به وسیله آنها گناهانش را میبخشد حتی خاری که به پایش می رود باعث کفره گناهانش میشود .
و در یک حدیث دیگر میفرماید:مایزال البلاء بالمؤمن والمؤمنه في نفسه و ماله وولده حتی یلقی الله تعالی وما علیه خطیئه.
همواره آزامیش در بدن و مال و فرزندان مؤمن هست تا اینکه به ملاقات خداوند ميرد وهیچ گناهی بر گردنش نیست.
و در این حدیث میفرمایند:ما من عبد تصیبه مصیبه فیقول:انا لله وانا الیه راجعون.اللهم اجرنی فی مصیبتی و اخلفنی خیرا منه.الا اجره الله فی مصیبته واخلفه خیرا منها.
هیچ بنده مؤمنى نیست که مصیبتی به او برسد پس بگوید:ما از آن خداییم و به سوی او باز میگردیم، مگر اینکه خدا پاداش مصیبت به او میدهد وبهتر از آنچه را که از دست داده بهش میدهد.
خداوند اگر قومی را دوست بدارد آن قوم را می آزماید
بعضی از انسانها خیال میکنند که نازل شدن گرفتاری نشانه غضب خداوند هست ، اما پیامبرص این را انکار کرده وگرفتاری هارا دلیل دوست داشتن خداوند می داند. میفرماید: ا ذا اراد الله بعبده الخیر عجل له العقوبه فی الدنیا .واذا اراد الله بعبده الشر امسک عنه بذنبه حتی یوافی به یوم القیامه.*رواه الترمذی و صححه*.
اگر خداوند خیری را برای بنده اش بخواهد عذابش را دردنیا براش نازل میکند ، واگر خداوند شر را برای بنده اش بخواهد گناهانش را نگه میدارد برای روز آخرت و آن وقت عذابش میدهد.
فضل بن سهل میگوید: در سختیها نعمتهایی هست که نباید هیچ عاقلی از آن غافل شد . زیرا در آن بخشیدن گناهان هست، و همچنین پاداش صبر، و بیدار شدن از غفلت، و یاد آوری نعمتها در حالت سلامتی وآمادگی برای توبه کردن.
یک نمونه از آزمایش پیامبران در قرآن
ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – يك تن از انبياء خدا است که نَسَبْ وى به ابراهيم خليل – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – ميرسد.، واين حقيقت را قرآن كريم در آيتِ كه پيشتر تلاوت گرديد، ثابت بیان می کند…
ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – شخص غنى وثروتمند وصاحب حيوانات وبردگان وغلامان وخدمتگاران بود…وى همسر نيكوكار واولادها وفرزندان صالح داشت… الله – عَزَّ وَجَلَّ – خواست تا وى را مورد ابتلا وامتحان قرار دهد. مال و دارائى، واولاد، وفرزندان وى را از وى گرفت وهمه ثروت وى نابود گرديد…. وجسد مبارک وى به بيمارى ومرض مبتلا گرديد… اما با اينهمه بازهم ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – صبر كرد وبه ذكر وشكر وحمد پروردگار خود سرگرم بود. وهر روزى كه ميگذشت مرض او بيشتر ميگرديد، وبه هر مقدار كه مرض او شدت مى يافت، در مقابل صبر ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – بيشتر ميگرديد… ووقتى مرض وى شدت يافت دوستان ونزديكان وى او را ترك كردند، اما ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – هرگز شكايت نميكرد بلكه صبر مينمود وشكر پروردگارش را بجا مى آورد… تا حدى صبر كرد كه در صبر، زبان زد همگان گرديد.. ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – پس از صبر وتحمل طولانى بالآخره به پيشگاه پروردگار خود دست نياز ودعا بلند كرد، تا پروردگارش وى را از اين مرض شفا بخشد، وقرآن كريم درين مورد ميفرمايد: {وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ(83) } الأنبياء. و ايوب را به ياد آور هنگامى كه پروردگارش را خواند اینکه مشكلات به من روى آورده، و تو مهربانترين مهربانانى”.
آنگاه الله – عَزَّ وَجَلَّ – به ايوب امر كرد تا زمين را با پاى خود بكوبد، ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – امر پروردگارش را بجا آورد وزمين را با پاى خود كوبيد، واز زير پاهاى وى چشمه آب سرد وزلال جاری شد.. ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – در آن آب غسل كرد وبه ارادۀ پروردگار از همه زخمهاى كه داشت شفا يافت، واز آن آب نوشيد وهمه بيماريهاى داخلى وى شفا يافت……. و ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – به صحت كامل وجوانى وتنومندى باز گرديد، وقرآن كريم درين مورد ميفرمايد: {فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ ……الآية(84) } الأنبياءما دعاى او را مستجاب كرديم، و ناراحتيهايى را كه داشت برطرف ساختيم .
ودر مدتی كه ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – در بيمارى بود، همسرش لحظه اى وى را تنها نگذاشت، بلكه هميشه در خدمت شوهر خود بود، ويقين كامل داشت كه الله – عَزَّ وَجَلَّ – پيغمبر خود را شفا می بخشد. روزى همسرش تأخير كرد ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – سوگند ياد كرد كه اگر از اين بيمارى صحت يابد، وى را يكصد چوب خواهد زد، ووقتى ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – صحت يافت ومال ودارائى واولاد وى به وى بازگشت، الله – عَزَّ وَجَلَّ – براى ايوب امر كرد تا يكصد شاخه ريحان يا گندم ويا امثال آنرا باهم يكجا جمع كند و با آن همسر خود را بزند، وبدين ترتيب قسم خود را ادا کند بدون اينكه به همسرش آسيبى برسد، قرآن كريم ميفرمايد: {وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثاً فَاضْرِب بِّهِ وَلَا تَحْنَثْ … الآية(44) } ص.
(و به او گفتيم : ) بستهاى از ساقهاى گندم (يا مانند آن) را برگير و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشكن!. قرآن كريم ايوب – عَلَيْهِ السَّلاَمُ – را وصف نموده ميفرمايد: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ(44) } ص. ما او – ایوب عَلَيْهِ السَّلاَمُ – را شكيبا يافتيم، چه بندۀ خوبى كه بسيار بازگشت كننده به سوى الله بود.
_________________________________________________________________________________________________________
منبع:www.islamweb.net