بعد از غذا خوردن در رستوران، بسیاری از خارجیها، از گارسون تقاضای کیسهای میکنند تا اضافه غذای خود را در آن بریزند و به خانه ببرند.
ولی ما این کار را نمیکنیم، مهم نیست که پول غذا چقدر باشد. به نظر ما، بردن غذای اضافه کمی نامناسب بوده و نمیتوانیم خودمان را راضی به این کار کنیم، گویی که غرور ما جریحهدار میشود.
از این میترسیم که مردم ما را فقیر و یا خيلی سبک فرض کنند. اما خارجیها چطور؟ آیا کار آنها به این معنی است که آنها خسیس و فقیر هستند؟ آيا این کار، اثر بدی روی آنها نمیگذارد؟
به نظر میآید که ما خيلی به ظاهر اهمیت میدهیم. دوست داريم که خودمان را جور دیگری نشان دهیم. مردمی که اطلاعات زیادی ندارند تظاهر میکنند که دانشمند هستند و مردم بیپول ريختوپاش زیادی میکنند تا نظر دیگران را به خود جلب کنند.
بسیاری از ما زيبایی درون را فدای صورت بیرون میکنیم. فکر میکنیم که با تظاهر و ريا میتوانیم توجه دیگران را جلب کنیم و بسیاری از ما که از درون پوچ هستیم، ظاهر رياکارانهي خود را به رخ مردم میکشیم. ما آن را پُز عالی، جیب خالی مینامیم.
اما امیدوارم که جوانان دچار چنین رفتاری نشوند. با به رخ کشیدن ظاهر دروغین، زندگی را بر خود حرام نکنید.
جوانی، دورانی از زندگی است که باید خود را وقف گسترش زيبایی درون کنید. ارزش و آراستگی واقعی نمیتواند از ظاهر شما سرچشمه بگیرد.
آنها ارزشهایی هستند که باید از باطن شما نشأت بگیرند. آراستگی ظاهر سبکسری است،
اما آراستگی واقعی که از باطن شما سرچشمه میگیرد، بلندپایه و ارزشمند است و آراستگی این چنینی پایدار و جاودانه است.
یک چرخ آبی بدون آب خيلی سروصدا دارد، اما وقتی که پر از آب است، آرام و ساکت است و نیازی به سروصدا ندارد.