در این بخش مقالات متنوع دینی قرار داده می شود
مديران انجمن: CafeWeb, Dabir, Noha, bahar
توسط bahar » جمعه اسفند ماه 27, 1394 1:48 am
💗 96- اَلْباقي ُجَلَّ جَلالُهْ
هميشه زنده و هميشه برقرار كه مر گ به سوي او راه ندارد و موجود به ذات خود است.
﴿كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ ٢٦ وَيَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ ٢٧﴾ [الرحمن: 26-27].
«همهی چیزها و همهی کسانی که بر روی زمین هستند، دستخوش فنا میگردند، و تنها ذات پروردگار با عظمت و ارجمند تو میماند و بس».
الباقی موجودی همیشگی و سرمدی است که فنا و نابودی نمیپذیرد و دیگران از او طلب بقا مینمایند. او کسی است که وجودش را ابتدایی نیست و همیشگی است، همچنان که در ازل نیز بوده است.
الباقی کسی است که تنها وجود او دائمی است. واجب الوجودی است که فناپذیر نیست و انتهایی ندارد. هر گاه وجودش نسبت به گذشته مقایسه شود، او را ازلی و قدیم گویند و هر گاه به آینده نسبت داده شود، باقی و ابدی نامیده شود و هر گاه به صورت مطلق به زمان پیوند داده شود سرمدی نامیده میشود.
بهرهی بنده از اسم خداوند الباقی
این که بنده از اطاعت خداوند سرپیچی نکند بلکه در طاعت خداوند باقی و پایدار بماند. همچنان که حدیث رسولالله ص اشاره میکند که: «خداوند خسته و درمانده نمیشود این شمایید که خسته و درمانده میشوید». بر بنده واجب است که باقیات صالحات بسیاری انجام دهد تا این فرمان رسولالله ص اجرا گردد که: «در باقیات صالحات زیادهروی کنید، گفتند: آن چه چیزی است ای رسولالله؟ فرمود: اللهُ أکبر ولا إله إلا الله والحمد لله ولا حول ولا قوةَ إلا بالله گفتن است».
-
bahar
- مدیر انجمن
-
- پست ها : 3506
- تاريخ عضويت: چهارشنبه آذر ماه 15, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 5837 بار
- تشکر شده: 5121 بار
- امتياز: 33890
-
توسط bahar » جمعه اسفند ماه 27, 1394 1:51 am
💗 97- اَلْوارِث ُجَلَّ جَلالُهْ
خداي يكتايي كه ميراث بر آسمانها و زمين است.
معنایش این است که خداوند وارث تمامی چیزهاست، بعد از نابودی صاحبان آنها، زیرا خداوند بعد از فنای مخلوقاتش باقی است. رجوع و بازگشت هر چیزی به سوی اوست. پاک و منزه است خداوندی که صمدیت، برازندهی قامت اوست و فنا شدنی نیست و در یکتایی، یگانه است. او وارث حقیقی است و هیچکس جز او وارث جهانیان نمیباشد.
خداوند باقی و ماندگاری که هیچ چیز همچون او نیست و او شنوندهی آگاه است. خداوند عزوجل کسی است که بعد از مرگ و نابودی پادشاهان و صاحب منصبان، املاک از آن او میشود. خداوند میفرماید:
﴿إِنَّا نَحۡنُ نَرِثُ ٱلۡأَرۡضَ وَمَنۡ عَلَيۡهَا﴾ [مریم: 40].
«ما وارث (اصلی) زمین و همهی کسانی هستیم که بر روی زمین زندگی میکنند».
کسانی که صاحب بصیرتاند، همیشه معنای این سخن را پیش چشم داشته و آن را میشنوند و یقین دارند که ملک و حکومت تنها از آن خداست آن هم در هر روزی و در هر ساعتی و در هر لحظهای، به این خاطر خداوند ازلی و ابدی است. این گونه فهمی میبايد که حقیقت توحید را بفهمد و خواهد فهمید که تنها کسی که در ملک و ملکوت دخل و تصرف حقیقی مینماید، خداست. میداند که مالک تمامی موجودات آفریده شده خداوند سبحان است؛ اما خداوند بر اساس فضلش بعضی از اشیاء را ملک بعضی از بندگانش گردانیده است. هر گاه که بندگان بمیرند، خداوند سبحانه و تعالی باقی است و به این خاطر منظور از این که وارث است، همین مطلب است که او باقی است. و این کلام خداوند بدان اشاره دارد:
﴿لِّمَنِ ٱلۡمُلۡكُ ٱلۡيَوۡمَ﴾ [غافر: 16].
«ملک و حکومت، امروز از آن کیست؟».
پروردگارا! تو وارث بندگانی و با سر این اسم بر اهل مهربانی تجلی نمودهای. خدایا! نور اسم وارث دائم را بر قلبم بتابان تا همگان را از آن تو بینم و با قلبی آرام به سوی تو آیم.
-
bahar
- مدیر انجمن
-
- پست ها : 3506
- تاريخ عضويت: چهارشنبه آذر ماه 15, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 5837 بار
- تشکر شده: 5121 بار
- امتياز: 33890
-
توسط bahar » جمعه اسفند ماه 27, 1394 1:55 am
💗98- اَلرَّشيدُ جَلَّ جَلالُهْ
خداي يكتايي كه همه اقوال و افعال او پر حكمت است.
«الرشيد» اسمی از اسماء الله الحسنی است که در حدیث مصطفی ص وارد گردیده است. در قرآن کریم آیاتی وجود دارد مبنی بر این که خداوند به هر کس از بندگانش که بخواهد رشد عطا کرده تا بر مردمان آشکار سازند که خداوند ایشان را رشد داده است و تنها خداوند هدایت کننده به سوی رشد است. خداوند میفرماید:
﴿مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ وَلِيّٗا مُّرۡشِدٗا ١٧﴾ [الکهف: 17].
«خدا هر که را راهنمایی کند، راهیاب (واقعی) او است، و هر که را گمراه نماید، هرگز سرپرست و راهنمایی برای وی نخواهد یافت».
از نعمتهای خداوند بر بندگانش این است که ایشان را یاد میدهد تا از او بطلبند که از خصویات این اسم شریف را شامل آنان گرداند. خداوند میفرماید:
﴿رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةٗ وَهَيِّئۡ لَنَا مِنۡ أَمۡرِنَا رَشَدٗا ١٠﴾ [الکهف: 10].
«پروردگارا! ما را از رحمت خود بهرهمند، و راه نجاتی برایمان فراهم فرما».
شایسته است که بنده هنگامی که صبح به پا خیزد بر پروردگارش توکل نموده و در هر کار و مشکلی به او روی آورد و به جانب خداوند پناه برد و بر آنچه از اشاراتی که خداوند بر دل او میافکند دقت کرده و مشکلاتش را از طریق آنها دفع نماید. خداوند در تمامی امور برای او کافی است.
اگر بعد از رشد و راهنمایی که خداوند نصیب او کرده است به سوی دیگران رو کند، خداوند او را عتاب مینماید؛ زیرا که او آگاهانه مرتکب بیادبی شده است و خداوند او را به حال خود رها کرده تا ساکن و وامانده گردد. رشید، حکیمی است که در کارهایش بیهودگی و لهو و باطل وجود ندارد. خداوند به هر کس از بندگانش که بخواهد رشد و صلاح عطا مینماید خداوند میفرماید:
﴿وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ ٥١﴾ [الانبیاء: 51].
«ما (وسیلهی) هدایت و راهیابی را پیشتر (از موسی و هارون) در اختیار ابراهیم گذارده بودیم و از (احوال و فضائل) او برای (حمل رسالت) آگاهی داشتیم
-
bahar
- مدیر انجمن
-
- پست ها : 3506
- تاريخ عضويت: چهارشنبه آذر ماه 15, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 5837 بار
- تشکر شده: 5121 بار
- امتياز: 33890
-
توسط bahar » دوشنبه فروردين ماه 1, 1395 2:04 am
💗99- اَلصَّبورُُجَلَّ جَلالُهْ
بسيار بردبار و پر صبر، خداي يكتايي كه به عقوبت عاصيان نشتابد آنان را مهلت دهد. تا به خود آيند و در عواقب معاصي بينديشند و توبه كنند.
«الصبور» اسمی از اسماء الله الحسنی است که در حدیث مصطفی ص بیان گردیده است. الصبور کسی است که در عذاب دادن عصیانگران و ادب کردن گناهکاران عجله نمیکند و به خاطر حکمت و عزت و علو منزلتش قبل از زمان تعیین شده دست به کار نابودیشان نمیشود.
اوست که چون در حقش جفا نمایی، با احسان و وفا با تو برخورد میکند و چون با گناهان بدو روی آوری و از درگاهش توبه خواهی، با غفران به استقبالت میآید. پاک و منزه است خداوند صبوری که به عصیان کنندگان مهلت میدهد، گناهان را میبیند، اما در عذاب دادنشان عجله نمیکند و با عجله و سرعت دست به کار عذابشان نمیشود مگر این که زمان آن فرا رسد.
صبر خداوند عزوجل برگناهکار و این که فوراً او را دچار عذاب نمیگرداند در این کلام رسولالله ص نمایان است که میفرماید: «هیچ کس و هیچ چیز بر تحمل شنیدن مطلبی ناروا صبر پیشه نیست آن گونه که خداوند صبر میکند؛ زیرا مردمان برای خداوند فرزند قائل میشوند و خداوند آنان را بخشیده و بدانان روزی میدهد». و این منتهای درجهی صبر و حلم است.
پروردگارا! تو صبوری و در عقوبت کردن گناهکاران عجله نمیکنی و تو بر منافقان و کافران، فرزانه و حکیمی. پروردگارا! مددی عالی از اسم صبورت بر ما عطا کن تا در هر امری صبر به خرج دهیم تا به پاداشهای عظیم نائل گردیم و بدان رستگار شویم و به ما عزم و قدرتی در نفسمان عطا کن تا در سستی و شدت (خوشی و ناخوشی) در اجرای عقوبت عجله ننماییم. به درستی که تو بر هر چیزی توانایی.
وصلی الله علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم
-
bahar
- مدیر انجمن
-
- پست ها : 3506
- تاريخ عضويت: چهارشنبه آذر ماه 15, 1390 12:30 am
- تشکر کرده: 5837 بار
- تشکر شده: 5121 بار
- امتياز: 33890
-
بازگشت به مقالات متنوع دینی
کاربران حاضر در اين انجمن: بدون كاربران آنلاين و 1 مهمان