آخرین نگاه به زندگی . . .

[bahar]

[pejmanava]

فتو شاپه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :

[bahar]

[]باسلام خدمت کاربرگرامی pejmanava

عکس فتوشابه ؟ نمی دونستم .

ولی این عکس دیگه فتوشاب نیست  ببینید. . .

شکار کبوتر توسط پلیکان  :

[pejmanava]

نه دیگه اینا واقعین.......
در ضمن  نارحت شدید که من اینو نوشتم ....
اگه این طوریه من معذرت میخوام

[bahar]

سلام

برادرگرامی pejmanava

  چرا باید ناراحت بشم ؟

خیلی هم از راهنمایتون ممنونم

موفق وسربلند باشید. . .

[pejmanava]

Thank you                     

[bahar]

.
{كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ}

هر کسی طعم مرگ را می چشد و شما را به خير و شر می آزماييم و همه به نزد ما باز می گرديد...





اینجا (داخل قبر) دستاتو نمی گیره کسی

هر طرف بری به بن بست میرسی

[avin]

سلام ممنونم بهار جان.

از دیدن عکس قبرت واقعیتش شکه شدم.

آخه پره صفحه گوشیم بود و گوشیمم دقیقا روی سرم...

احساس کردم که واقعا تو قبرم...تنم لرزید...

خدایا به تو پناه میبریم از ظلمات قبر و از عذابش.

این شعرم الان یوهویی با دیدن عکس بهم الهام شد.

ئه ی مروف هاوار ،مردن نزیکه
جیگه مان قه بره و سه رد و تاریکه

راپه ره،هه سته،فورسه تمان که مه
خه وتن بو خومان زام و سته مه

معنیش برای بهار عزیزم.
ای وای مردم،مردن نزدیکه
جای ما قبره و سرد و تاریکه
...
بیدارشو..بلند شو..فرصتمون کمه
خوابیدنمو در حق خودمون ستمه

[khozaima]

با تشکر از کاربر گرامی avin
من که واقعا از شعری که بهتون الهام شده بود لذت بردم
با اجازتون شاید یه روز یه جا نوشتمش که همه ببینن
ممنون

[bahar]

سلام اوین جون


راستش منم از جمله ای که شما نوشته بودین شوکه شدم :


عکس قبرت


یهو فکر کردم قبر خودمه  


ولی واقعا شعرزیبایی سرودی  آدمو میبره تو فکر اینکه


خودمان رو برای یه همیچین جایی آماده کنیم.


خدایا به تو پناه میبریم از ظلمات قبر و از عذابش




حقیقت انکار ناپذیر ...

[avin]

سلام.
وای ببخش بهار جان...

ایشالا که صد ساله شی...

تصحیح میکنم..از دیدن عکس قبری که گذاشتی

کاک خزیمه...ممنونم...مایه افتخارمه،که شعر ناقابل منو بخونین.

[bahar]

[tarannom]

گاهی به مردن فکر میکنم و اینکه چه اتفاقی میوفته ...

وقتی کوچیک بودم مادر بزرگ افسانه ی جالبی درمورد مردن برام تعریف کرد :

مادربزرگ میگفت: وقتی موعدش فرا میرسه ، حضرت عزراییل میاد تا جون آدم رو بگیره ولی آدمیزاد قبول نمیکنه ...

از آدمیزاد میپرسن چرا جونت رو نمیدی ؟

میگه زن و بچه ام رو چیکار کنم و چه جوری اونها رو تنها بزارم ...

جلوی چشمش  صحنه ای به نمایش در میاد که جون زن و بچه اش و تمام بستگان و دوستانش رو میگیرند و انها میمیرند ...

میگه مال و اموال و خونه ام رو چه جوری ول کنم و برم ...

در عالم خیال ؛ جلوی چشمش خونه و کاشونه اش آتیش میگیره و از بین میره

و خلاصه هرچی که داره از بین میره و وقتی این اتفاق میوفته آدمیزاد قبول میکنه که جونش رو تسلیم کنه ...

گاهی به یاد حرفهای مادربزرگ میوفتم و لبخند تلخی میزنم ...