اینها محبتهای حیوانی و شیطانی است و چنین قلبی ، قلب الهی نیست بلکه یک قلب شیطانی می باشد و حتی خودش هم گاهی از حال خود با خبر نیست، آن وقت موقعی که در مناجاتها اشک می ریزد خیال می کند که مال خداست درحالیکه مال دیگری است مخصوصاً اگر معشوقش او را تحویل نگیرد که دراینصورت گاهی اوقات دیوانه می شود و ممکن است عکس العملهای عجیبی از خود نشان دهد.
این عشق یک نوع کوری است و فرد عاشق فقط معشوقش را می بیند و فقط صدای او را می شنود و دیگر موعظه و نصیحت اثری در او نمی گذارد.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در این رابطه در حدیثی می فرمایند:
« من عشق شیئا أعشی بصره و أمرض قلبه فهو ینظر بعین غیرصحیحة و یسمع باُذن غیرسمیعة قد خرقت الشهوات عقله و أماتت الدنیا قلبه »(نهج البلاغه تحقيق دكتر صبحي صالح خطبه109ص200)
يعني: کسیکه عاشق چیزی شود چشمانش کور شده و قلبش مریض می گردد پس او دیگر با چشمهای معیوب نگاه می کند وبا گوشهای غیر شنوا می شنود، حقا که شهوات عقلش را دریده و دنیا قلبش را میرانده است.
از بزرگي درباره عشق سؤال شد ایشان فرمود:
« قلوب خلت عن ذکرالله فأذاقها الله حبّ غیره»
یعنی قلبهایی هستند که از یاد خدا خالی شدند پس خداوند نیز محبت دیگران را درآنها جای داده است.
بنابراین حبّ کاذب هم داریم و بسیار خطرناک است؛ محبت کاذبانه انسان را فریب می دهد زیرا خیال می کند که این حالت و روحیه برای خداست درحالیکه شیطانی است و خودش هم اگر کمی فکر کند می فهمد که این محبتها برای خدا نبوده لذا اولیای خدا خیلی اصرار براین نکته داشتند که محبتهای کاذب را از دل خارج کنند محبتهای کاذب یعنی عاطفه بیش از حد به هرکس و هرچیز ، حتی محبت به همسر اگر از نوع محبت الهی نباشد نوعی محبت کاذب است.
آیینه شو جمال پری طلعتان طلب
جاروب کن خانه و پس میهمان طلب
جاروب کن خانه و پس میهمان طلب