توسط mehr » چهارشنبه فروردين ماه 14, 1392 11:26 pm
و اما نمونه ی سوم......
مسلم به روایت از طارق جعفی آورده است که:
از پیامبر (ص) در مورد شراب پرسید،پیامبر(ص) او را منع کرد،او گفت: آن را برای درمان استفاده می کنم، حضرت فرمود:شراب درمان نیست بلکه بیماری است.
این حدیث بیان می کند که شراب بیماری زاست و عامل شفا نیست.
پزشکان معاصر در این باره چه می گویند؟
در پاسخ سخنی را که صاحب کتاب (الروح الدین الاسلامی ) در این موضوع آورده می آورم.
او می گوید : اساس خمر ماده ی الکل با کمیات مختلف است، این ماده به نسبت بسیار خفیف به طور طبیعی در وجود انسان و در عملیات هضم مواد قندی ایجاد می شود.
الکل دارای فواید طبی است ولی مفید بودن آن محدود به همین قدر بسیار کم است.
حدیث نمی گوید : هر الکلی که در داخل بدن به علت تخمیر غذا ایجاد می گردد مضر است بلکه صحبت از آن چیزی است که
ما به صورت مصنوعی آن را تخمیر می کنیم و سپس آن را می نوشیم که اگر بدن افزوده گردد،برای انسان زیان بار می شود،
به خصوص که این حالت مدت مدیدی به طول بینجامد، زیرا در اعصاب به علت الکل نوعی التهاب مزمن ایجاد می گردد،
و انسان را دچار تصلب شرایین و سنگ در کبد و ضعف قلب می کند.
شاید کسی بپرسد : چرا به اندازه ی اندکی از الکل استفاده نکنیم؟این سوال ریشه در جهل دارد،زیرا اگر بدن عادت به الکل کند،
انسان دچار اعتیاد به آن می گردد، و بدین ترتیب اعتیاد بر انسان غلبه می کند،و او نمی تواند خود را ازآن باز دارد،
ولی در عین حال پاسخ این است که ، الکل با سایر مواد حتی در اندازه ای متفاوت است،به طوری که نیروی اراده و عزم انسان را دچار ضعف می کند،
و واکنش های روانی را در پی می آورد،اصل خمر همین است، زیرا انسان را از حالت تعادل و طبیعی خارج می کند، و اراده اش را تغییر می دهد
و با توجه به افزایش حالت اعتیاد ، شخص بر خود کنترل ندارد و حتی تحت تاثیر همان مقدار اندک الکل قرار می گیرد و به آن گرایش می یابد،
ولی در هر صورت ضعف اراده که نتیجه ی شرب الکل مصنوعی است، شخص را برده ی خمر می سازد.
امروز اندیشه ی مداوا با شراب خرافه ای بیش نیست ، بلکه علم ثابت کرده است که این مایع راه ده ها بیماری را بر انسان باز می کند
و کمترین ضرر آن همان است که بتنام در کتابش اصول قوانین آورده است که: می گساری در سرزمین های شمالی انسان را ابله می سازد
و در مناطق جنوبی او را دیوانه می کند.
در واقع او به زبان حال می گوید : سخن پیامبر(ص) در این باره نقض نیست، زیرا حق محض است که گذشت روزگار جز به اثبات و تاکید بر آن نمی افزاید.
"اللّهم انّا نسالک عیش السعداء و موت الشهداء و مرافقه الانبیاء و النصر علی الاعداء"
- برای نویسنده این مطلب mehr تشکر کننده ها: 3
- Sanam1 (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), bahar (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), tarannom (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)