کورته چیرۆکی دوو هاوڕێی ڕاستهقینه.
سهربازێک به سهرۆکهکهی وت:گهورهم هاوڕێکهم نهگهڕاوهتهوه له مهیدانی جهنگ،
داوات لێ ئهکهم با بڕۆم بگهڕێم به شوێنیدا.
سهرۆکهکهی وتی:نامهوێت مهترسی بخهیته سهر ژیانی خۆت له پێناو پیاوێکدا کهلهوانهیه مردبێت!
سهربازهکه بێ ئهوهی هیچ گرنگی بدات به وهلامی سهرۆکهکهی ڕۆیشت،
دوای کاتژمێرێک گهرایهوه و بریندار بوو بوو و لاشهی هاورێ مردووهکهی ههڵگرتبوو،
سهرۆکهکهی شانازی به خۆیهوه کرد وتی: پێم وتیت مردووه،پێم بلێ ئایا شایهنی ئهو ههموو مهترسیهبوو گهڕان بهشوێن جهستهیهکی مردوودا؟
سهربازهکه وهڵامی دایهوه:بــــهدڵـــنیــــاییهوه گـــهورهم،،چونکه کاتێک دۆزیمهوه هێشتا زیندوو بوو
توانی بڵێت:((دڵنیا بووم که تۆ دێیت))
(هاوڕێی ڕاسته قینه ئهو کهسهیه که لهگهڵتایه ههموو کاتێک،،ههتتا ئهگهر ههموو کهس لهبیرت بکات)
**************************
داستانی کوتاه از دو دوست واقعی:
سربازی به رئیسش گفت ،سرورم ،دوستم از میدان جنگ بازنگشته است.
ازتون درخواست میکنم که برم و دنبالش بگردم.
رئیسش گفت نمیخواهم که جانت را برای کسی که ممکن است مرده باشد به خطر اندازی.
سرباز بدون توجه به حرف رئیس رفت.
بعد از یک ساعت برگشت ،درحالی که زخمی بود و جنازه ی دوست مرده اش را در آغوش داشت
رئیسش به خود بالید (به خودش افتخار کرد)و گفت :بهت گفتم که مرده است،بهم بگو که آیا گشتن به دنبال جسدی مرده ارزش(شایسته) این همه خطر را داشت؟
سرباز جواب داد و گفت مطمئن هستم قربان چون وقتی که پیدایش کردم هنوز زنده بود. و توانست که بگویید:
"مطمئن بودم که می آیی"
"دوست واقعی کسیه که همیشه باتو میمونه ،حتی اگر همه فراموشت کنند"