عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضی الله عنْهُ قَال: قَال رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم:
« ثَلاثَةٌ لاَ يُكَلِّمُهُمُ اللَّه يَوْمَ الْقِيَامةِ وَلاَ ينْظُرُ إلَيْهِمْ وَلا يُزَكِّيهِمْ ولَهُمْ عذابٌ ألِيم:
رجُلٌ علَى فَضْلِ ماءٍ بِالْفَلاةِ يمْنَعُهُ مِن ابْنِ السَّبِيل،
ورَجُلٌ بَايَع رجُلاً سِلْعَةً بعْد الْعَضْر، فَحَلَفَ بِاللَّهِ لأخَذَهَا بكَذَا وَكَذا، فَصَدَّقَهُ وَهُوَ عَلى غيْرِ ذَلِك،
ورَجُلٌ بَايع إمَاماً لا يُبايِعُهُ إلاَّ لِدُنيَا، فَإنْ أعْطَاهُ مِنْهَا وفي، وإنْ لَم يُعْطِهِ مِنْهَا لَمْ يَفِ » متفقٌ عليه.
از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود:
سه کس است که خداونددرروز قيامت با آنان سخن نگفته وبه ايشان ننگريسته
و تزکيه شان نکرده و برای شان عذاب دردناکی است:
مردی که در بيابان آب زائدی دارد و آن را از مسافران باز می دارد.
و مردی که متاعی را با کسی بعد از عصر معامله نمود و به خدا سوگند خورد که آن را
به اين قدر و اينقدر گرفته و او هم راستگويش شمرد در حاليکه چنان نبود.
و مردی که بواسطهء دنيا به امام بيعت کرد که هر گاه از دنيا به وی دهد، وفا می کند و اگر ندهد، وفا نمی کند.