خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (4)( سوره نحل )
“انسان را از نطفه اى [ناچيز] آفريده است، آن گاه او ستيزه جويى آشكار شده است (4)
توضیح :
آری نعمت حیات . خلقت انسان و نعمت عمر که بسیاری از مردم در آن ضرر می کنند .( نعمتان مغبون فیهما کثیر من الناس الصحه و الفراغ )
نعمت حیات وفرصت عمر: یکی از بزرگترین نعمتهای الهی است که به بشر ارزانی فرموده. تا به وسیله ان آینده ای روشن برای خود ترسیم کنند. به وسیله این نعمت بزرگ است که می توان بهشت و نعمتهای بهشتی را برای خود خرید و به جاو دانگی رسید . وه چه سرمایه ای عظیم!!!
چقدر جای تاسف و تحسر است که بسیاری از انسانها ؛ با معصیت و گناه کاری فرصت عمر را تباه ساخته و با پروردگار به مجادله بر خاسته و روز جزا را تکذیب می کند .
حال که :
“مهلت ما اندک و عمر ما بسیار نیست ”
چه بهترکه از این فرصت طلایی بهترین استفاده ببریم : با سالم نگه داشتن جسم و روح ، فرصت خوب بهره بردن را به خود بدهیم . وبا انجام اوامر پروردگار و دوری از نواهی ، سعادت ابدی را برای خویش تضمین نماییم. قبل از اینکه فریاد : ( يَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ) بر آوریم.
همچنین که این آیه بیانگر عظمت الله متعال – هستی بخش عالم هستی – می باشد که انسان به این پیچیدگی و عظمت را بیافرید . واو را به آن همه امکانات مجهز نمود . تا با تفکر در جهان هستی خالقش را بشناسد. و به آبادانی زمین بر اساس برنامه الهی بپردازد .