عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلْتُمْ عَلَى الْمَرِيضِ فَنَفِّسُوا لَهُ فِي أَجَلِهِ فَإِنَّ ذَلِكَ لَا يَرُدُّ شَيْئًا وَيُطَيِّبُ نَفْسَهُ
قَالَ أَبُو عِيسَى هَذَا حَدِيثٌ غَرِيبٌ( رواه الترمذی و ابن ماجه)
” هرگاه وارد بر بیماری شدید اورا به زندگی امید وار کنید وبه او روحیه بدهید .این کار تقدیر الهی را تغییر نمی دهد ولی موجب خوسحال شدن و روحیه گرفتن بیمار می شود .( که نقش مهمی در حصول شفا دارد)
عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ قَالَتْ
سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ إِذَا حَضَرْتُمْ الْمَرِيضَ فَقُولُوا خَيْرًا فَإِنَّ الْمَلَائِكَةَ يُؤَمِّنُونَ عَلَى مَا تَقُولُونَ( رواه النسایی و احمد)
” هرگاه بر بالین مریض حاضر شدید ؛ دعای خیر کنید و حرفهای خوب و خوش بزنید . چراکه فرشتگان بر حرفهای شما آمین می گو یند .
رسول الله صلی الله علیه و سلم هرگاه به عیادت بیماری تشریف می بردند می فرمودند:
“لا باس طهورٌ ان شاء الله”: اشکال ندارد و جای ناراحتی نیست ، این بیماری موجب پاکی شما از گناهان می شود .
توضیح :
بر اساس تعلیمات نبوی ؛ امید وار کردن و روحیه دادن به بیماران ؛ یکی از اصول مسلم طب نبوی ( اسلامی ) می باشد .حتی اگر بیمار در لحظات آخر هم باشد .حتی در شفاخانه های شهرهای بزرگ در قدیم ، افراد ی خوش سخن و بذله گو از طرف اطبای اسلامی مامور بودند و حقوق می گرفتند که هم نشین بیماران شوند . وبا آنها حرفهای خوب بزنند و آنها را بخندانند و به آنها روحیه بدهند ؛ تا زود تر شفا یابند .
از طرف دیگر بر اساس آموزههای طب نبوی : هیچ بیماری لا علاج نیست . ( لکل داء دواء)
این کجا و سیستم پزشکی امروزه کجا . ؟غالب پزشکان امروزی بیمار را می ترسانند . و برخی بیماریها را لا علاج یا صعب العلاج اعلام می کنند و یا بیماری که چندان خطرناک نیست را وخیم جلوه میدهند ؟ حتی غرور به آنها اجازه نمی دهد که بگویند ما نمی توانیم . شاید راه علاج دیگری وجود داشته باشد . فکر می کنند اگر پزشکی رایج نتواند بیماری را معالجه کند . لاعلاج است .
البته مشکل اصلی سیستم پزشکی حاکم است که برخی بیماریها را لاعلاج یا صعب العلاج اعلام کرده که امید شفا را از بیمار سلب می کند .مثلاً همینکه بیمار می شنود که دچار سرطان ، ام اس یا تیرویید یا میگرن یا دیابت یا ……. شده است . همیشه باید وابسته به دارو باشد یا بمیرد !!!!!! ( در حالی که در طب اسلامی: هیچ بیماری لا علاج نیست . ( لکل داء دواء)
آیا این جنایت نیست ؟ بسیاری از بیماران به خاطر بیماریشان از پای در نمی آیند .بلکه حرفهای پزشکان است که آنها را از پای در می آورد . خود بارها شاهد بودم افرادی که دچار کسالت و بیماری بودند . ولی چندان مشکل نبود و به زندگی عادی ادامه می دادند . ولی همین که پزشک به آنها اعلام کرد که بیماریشان خطر ناک است ؛ کم کم از پای در آمدند.!!!!!
منبع:طب نبوی