آخر سال و خانه‌ تکانی دل

در این بخش مطالب متفرقه در زمینه طنز و سرگرمی قرار داده می شود

مديران انجمن: CafeWeb, Dabir, Noha, bahar

آخر سال و خانه‌ تکانی دل

پستتوسط mosabsalehii » سه شنبه اسفند ماه 29, 1390 12:29 am

« عید » در بیرون از وجود ما حضور دارد ، در وجود خود هم عیدی پدید آوریم و به « خانه ‌تکانی دل » بپردازیم ، چه زیباست که در کنار « تحویل سال » ، شاهد « تحول حال » هم باشیم .
سال تقویمی گذشت ، اما سال تحصیلی ادامه دارد.
حتی اگر در روزهای آغازین بهار ، درس‌ها و کلاس‌ها تعطیل باشد، هرگز «اندیشه » و «معرفت» و «دانش» تعطیل نیست.
این، روشی برای «مبارک» ساختن سال نوست ، یعنی برکت آفرینی در عمر و زمان و فرصت های زندگی.
حال ، تا اینجای کار را پیش آمده‌ایم.
شاید اگر دقت و برنامه‌ ریزی بهتری داشتیم ، می ‌توانستیم زمان را امتداد بخشیم و فرصت‌های درسی و آموزشی را بیشتر و بهتر برویانیم و بشکوفانیم‌.
کارمندی تعطیل ‌بردار است، اما دانش ‌پژوهی هرگز ، «میاسای ز آموختن یک زمان ...»
آغاز سال نو را به خیلی‌ها «تبریک» می‌ گوییم ، خیلی‌ها هم به ما تبریک می‌ گویند ، مفهوم این «تبریک» چیست ؟ یعنی خیر و برکت یافتن سال و ماه و عمر و زندگی و نیرو و تلاش.
خیلی‌ها پول دارند، اما پولهای ‌شان بی‌حرکت است‌.
خیلی‌ها اولاد دارند ، اما خیری از فرزندان‌شان نمی‌بینند.
خیلی‌ها درس می‌ خوانند ، اما تحصیلاتشان به کار خودشان و جامعه نمی ‌آید.
خیلی‌ها تلاش می ‌کنند ، اما همان جای نخستین‌اند.
خیلی ‌ها زحمت می ‌کشند، اما همچنان دست ‌شان از «بهره زحمات» خالی است و کوشش‌ های مستمر آنان بیهوده و بی‌ثمر می‌شود ، اینها همان «بی ‌برکتی» در زندگی و دانش و دارایی است.
چه کنیم که سال جدید برایمان «برکت» داشته باشد و تبریک گفتن‌ها و شنیدن‌ها مفهوم و مصداق پیدا کند؟
آینده، در گرو گذشته ما و تلاش کنونی ماست.
آنچه خجستگی روزها و سال‌های آتیه را برای ما رقم می ‌زند، تصمیم‌های جدی، اراده‌های استوار، برنامه‌ ریزی‌های حساب شده ، پیگیری‌های دقیق ، محاسبه‌ها و مراقبت‌های ویژه است.
ما مسؤول عمر، زمان، فرصت‌ها و استعدادهای خویشیم.
هرگز مباد که گذشته ما به امید «آینده» و آینده ما به حسرت «گذشته» سپری شود و عمر ما بین این گذشته پر حسرت و آینده رؤیایی تقسیم شود و هیچ خورده نیاورد!
این تقسیم، هیچ جالب و زیبا نیست.
زمان، امانتی در دست ماست.
هم می‌توان این عنصر پر بها را سوزاند و دود کرد، هم می‌توان آن را سرسبز و با طراوت ساخت. تعیین کننده این دو وضع هم نحوه عمل ماست.
باید از هر دقیقه قرنی ساخت
قرن را در دقیقه‌ای گنجاند
یا که با شیوه مهار زمان
جبر را هم به زیر بال کشید
هر چه هست در این «مهار زمان» نهفته است، اگر قدرت آن را داشته باشیم، هم دقیقه‌های ما استمرار و وسعت می‌یابد و سرشار می‌شود، هم قرنی را می‌توانیم، در دقیقه‌ای بگنجانیم و لحظه لحظه عمر خود را غنی سازیم.
باری . . . در سال نو، همه چیز نو می‌شود، ما چرا نو نشویم؟
تقویم‌ها عوض می‌شود، خانه‌ها گردگیری می‌شود، دیدارها تازه می‌شود، طراوت را در چهره طبیعت تماشا می‌کنیم، دشت و دمن عطر جانبخش و رایحه بهاری را نثار و ایثار می‌کند، ما که نباید کمتر از درخت و صحرا باشیم!
اگر ما هم عوض شدیم، اگر اخلاق ما هم نوتر و بهارتری شد، پا به پای بهار، آمده‌ایم، در سال جدید، هم دفتر عمر ما ورق می‌خورد، هم تقویم سال جدید را می‌گشاییم، چه خوب است که در برگ برگ این دفتر و کتاب، با ایمان و عمل، با خوبی ها و تلاش ها، با صداقت‌ها و مهرورزی‌های صادقانه، خطوطی از «هنر انسان زیستن » بنگاریم و نقشی از «رشد» ترسیم کنیم.
«عید» در بیرون از وجود ما حضور دارد، در وجود خود هم عیدی پدید آوریم و به «خانه تکانی دل » بپردازیم.
چه زیباست که در کنار «تحویل سال» ، شاهد «تحول حال» هم باشیم، چه نیکوست که «امروز» ما بهتر از دیروز و «فردا» ما بهتر و روشن‌تر از امروز و «فرجام » کار ما بهتر از «آغاز» آن و «آخرت » ما بهتر و آبادتر از «دنیا» ما باشد.
و . . . این، شدنی است، تنها «خواستن» می‌خواهد. ما در کجای زمان ایستاده‌ایم؟ از چه قله و فرازی به حیات می‌نگریم؟ چه افقی پیش چشم ماست؟
یک حرف کاملاً جدی:
عده‌ای سال گذشته ، در همین ایام ، بودند و امروز نیستند ، یعنی از نعمت « وجود » بهره‌مند بودند و امروز محروم‌اند ، این ، یعنی فرصت‌ها را پایانی است و مهلت‌ها را باید مغتنم شمرد و «پاس فرصت‌ها» را نباید خراب کرد.


آری ؛ باید به عاقبت اندیشه کرد !
بگذشت زمان ، دست به کاری نزدی
برگردن لحظه‌ها مهاری نزدی
صد توپ زدی، تمام را کردی «اوت»
صد «پاس» گرفته ، آبشاری نزدی!
و اگر در طلیعه سال نو و سپری شدن سال گذشته این حرف را نزنیم و به این حقیقت که در آینه «تحویل سال» دیده می‌شود ننگریم، پس کی و کجا و چگونه؟
و . . . بالاخره، یک حرف جدی دیگر:
اینکه عمر می‌گذرد و سال، نو می‌شود، چنان نیست که سن و عمر ما افزوده شود، بلکه از آن کاسته می‌شود، مثل سیگار که هر چه بکشند کوتاه‌تر می شود، ما هم هر چه بیشتر عمر می‌کنیم، از عمرمان کاسته می‌شود و به «خط پایان» نزدیک‌تر می‌شویم.
البته نباید با جوانان این گونه حرف زد، ولی چه می‌توان کرد، فرصت‌ها به شتاب ابرهای آسمان می‌گذرد، باید دید چه کاشته‌ایم و چه برداشت خواهیم کرد؟!
پروین اعتصامی، می‌گوید:
گوهر وقت بدین خیرگی از دست مده / آخر ، این در گرانمایه بهایی دارد
دوران تحصیل ، بهار عمر ماست ، تعطیلات را هم چون ایام تعطیل ، پربار و سرشار سازیم ، این است برکت عمر!
طلوع هر چیز که زیبا باشد ، به زیبایی دیدن خوشحالی دوست نیست

برای نویسنده این مطلب mosabsalehii تشکر کننده ها: 3
bahar (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), basireh (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), naseh_azizi (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
رتبه: 21.43%
 
نماد کاربر
mosabsalehii
کاربر ویژه
کاربر ویژه
 
پست ها : 139
تاريخ عضويت: پنج شنبه تير ماه 16, 1390 11:30 pm
محل سکونت: کرمانشاه - پـــاوه - دوریسان
تشکر کرده: 1 دفعه
تشکر شده: 138 بار
امتياز: 10

پستتوسط هدیه » سه شنبه فروردين ماه 1, 1391 10:20 pm

یک حرف کاملاً جدی:
عده‌ای سال گذشته ، در همین ایام ، بودند و امروز نیستند ، یعنی از نعمت « وجود » بهره‌مند بودند و امروز محروم‌اند ، این ، یعنی فرصت‌ها را پایانی است و مهلت‌ها را باید مغتنم شمرد و «پاس فرصت‌ها» را نباید خراب کرد.


سلام خیلی زیبا بود ممنون ،به امید روزهای بهتر برای زندگی کردن ،و عمل به دانسته ها هر چند اندک باشد.
نماد کاربر
هدیه
کاربر ویژه
کاربر ویژه
 
پست ها : 136
تاريخ عضويت: پنج شنبه فروردين ماه 11, 1390 11:30 pm
تشکر کرده: 31 بار
تشکر شده: 81 بار
امتياز: 0


بازگشت به متفرقه

چه کسي حاضر است ؟

کاربران حاضر در اين انجمن: بدون كاربران آنلاين و 7 مهمان