« خـومـار ئـهشـکهن »
نازك تـــهدارهك فـــهسڵ وههاران
شیرین ئارایش ههرده و کۆساران
گــوڵ چـون رووی ئـازیز، نـهزاكه ت پـۆشان
وهفراوان چون سه یل، دیدهی من جۆشان
وهفراوان چون سه یل، دیدهی من جۆشان
مدیـان گـوڵاڵان نـهپای دهربهندان
ئهو یهكتهر وینهی ئارهزوو مهندان
چ خــاس خــاس شنیـۆ نــه ئێــواران دا
سهوزه وه رووی خاك جهرگهی یاران دا
سهوزه وه رووی خاك جهرگهی یاران دا
بوین ره عشهی وهجد دڵه ی پاكشان
عـهیان نـهشنیای سـهوزهی خاكشان
جه ی گوشه خاستهر نییهن مهسكهنێ
ساقی گیان ئامان! خومار ئهشکهنێ
ساقی گیان ئامان! خومار ئهشکهنێ
هورێــزه ، سوبحـه ن ، دڵ تــازه خــاوه ن
شنۆی پای كاوه ن ، گۆشهی سه راوه ن
سه وزه ی خاك پاك یاران هام فهرد
فرهمان وه فهرش بهزم وێمان كهرد
فرهمان وه فهرش بهزم وێمان كهرد
كـهو سهوزهی ئیمهیچ نه كام هـه ردێ بۆ؟
وه فه رش مه جلیس كام هام فه ردێ بۆ؟
(مهولانا مهولهوی تاوهگۆزی)