خود خدا در چندین جای قرآن فرموده که من بخشنده گناهان و رحیم به بندگان هستم واین باعث دلگرمی و آرامش مؤمن است.
خصوصیت مؤمن اینست که تا خطا کرد و متذکر شد به خودش می آید، اینجوری نیست که حالا زحمت کشیده و مدتی نمازشب خوانده و استغفار کرده وقتی یک خطایی نمود زود سرد شود و بگوید: ای بابا همه اینها به هدر رفت، مؤمن اینگونه نیست بلکه خداوند بلندش می کند واو هم بلند شده دلسرد نمی گردد.
بعضیها می گویند: ما در رفتارمان خیلی دقت کردیم و در راه مبارزه با نفس هم خیلی زحمت کشیدیم ولی یک گناهی کردیم مثلا نعوذبالله نگاه حرامی به نامحرم یا نعوذبالله استمنائی کردیم حالا از همه چیز دلسرد شده و نا امید از موفقیت شده ایم.
در جواب باید بگویم؛ این ناامیدی و یأس خودش از گناهان کبیره به شمار می رود زیرا شما مُنکر رحمانیت خدا شده اید، مؤمن اگر واقعا ایمان داشته باشد از گناه به شدت متأثر و ناراحت می شود و همین ناراحتی و ترس از گناه را خداوند در دل او قرار داده در اینجا نباید دلسرد شود نباید بگوید بااین گناهی که کردم دیگر چه فایده دارد امشب نمازشب بخوانم، بلکه باید نمازشب خود را قوی تر و با توجه بیشتر بخواند ، گاهی اوقات خود خطا و اشتباه برای انسان درس است و مایه امتحان اوست.
الحمدلله الذي دلّنا علي التوبة التي لم نُفِدها إلاّ من فضله