.

در این بخش مقالات در زمینه دینی قرار داده می شود

مديران انجمن: CafeWeb, Dabir, Noha, bahar

.

پستتوسط Mmm » يکشنبه بهمن ماه 22, 1390 12:37 am

.
در کل 1 بار ویرایش شده. اخرین ویرایش توسط Mmm در يکشنبه بهمن ماه 12, 1393 2:59 pm .

نماد کاربر
Mmm
 

پستتوسط Naser » يکشنبه بهمن ماه 22, 1390 1:00 am

کاک متین دستت درد نکنه. مطلب بجایی بود.

بهترین کاری که در حق پیامبر (ص) میتونیم انجام بدیم، عمل به قرآن و گفته های ایشان است؛ نه جشن و نه عزاداری برای ایشان.
نماد کاربر
Naser
کاربر فعال
کاربر فعال
 
پست ها : 89
تاريخ عضويت: پنج شنبه شهريور ماه 24, 1390 11:30 pm
تشکر کرده: 40 بار
تشکر شده: 125 بار
امتياز: 20

پستتوسط lenous » يکشنبه بهمن ماه 23, 1390 10:22 am

با آغاز ماه ربیع الأول و فرارسیدن  میلاد حضرت محمّد(ص)، پیام آور توحید و اتّحاد،جوامع اسلامی بنا بر عادتی کهن ، شور و حالی تازه می یابند و با برگزاری آیینی ویژه موسوم به مراسم مولودی،زادروز پیام آور خویش را گرامی می دارند؛گر چه برگزاری این مراسم،مخالفان فراوانی در میان پاسداران خلوص دین نیز دارد،امّا فقهای برجسته ای نیز با گنجاندن آن در قالب شیوه های تبلیغی روز،به اباحه آن فتوا داده اند.
بخشی از مقاله کاک جلیل بهرامی
http://soma2.blogfa.com/post-85.aspx
نماد کاربر
lenous
کاربر نیمه فعال
کاربر نیمه فعال
 
پست ها : 31
تاريخ عضويت: يکشنبه شهريور ماه 20, 1390 11:30 pm
تشکر کرده: 1 دفعه
تشکر شده: 6 بار
امتياز: 100

پستتوسط mosleh » يکشنبه بهمن ماه 23, 1390 11:48 am

با سلام
من نیز با این گونه مراسمات که در مناطق ما گرقته می شود مخالفم البته می شود روزی را به عنوان بزرگداشت در نظر گرفت ولی نه به این شیوه که می بینیم
mosleh
کاربر ویژه
کاربر ویژه
 
پست ها : 102
تاريخ عضويت: يکشنبه آذر ماه 27, 1389 12:30 am
محل سکونت: پاوه-سنندج
تشکر کرده: 0 دفعه
تشکر شده: 61 بار
امتياز: 10

پستتوسط Mmm » يکشنبه بهمن ماه 23, 1390 8:47 pm

لنوس جان، اگر زحمت نیست چندتن از آن علمای بزرگوار را که چنین فتوایی را داده اند نام ببرید!!
در ضمن، کاک جلیل نیز یک انسان است.  اندیشه های ایشان بصورتِ تمام و کمال برای بنده قابل احترام است، اما قرار نیست که همه ی دیدگاههایشان قابل قبول باشد. نظر ایشان با توجه به تجارب و سطح گسترده ی مطالعاتشان ممکن است برای خود و افرادی دیگر قابل هضم باشد  و قرار نیست همه ی افراد نظری چون ایشان داشته باشند!!

این گفته ام یک قاعده ی کلی بود. نه تنها کا جلیل، بلکه باید موضع هر مسلمان نسبت به تمامی خطیبان و عالمان نیز چنین باشد و نباید یک عالم را لازم الإتباع دانست. از امام شافعی و امام مالک و امام ابوحنیفه و امام احمد حنبل گرفته حتی امام بنّاء و امام سیدقطب و امام غزالی و امام قرضاوی و امام ابن باز، جایز نیست که تبعیت از یک عالم را بصورتِ یک اصل پذیرفت و خود را به آراء یک عالم محدود نمود.

حتی امام ابن تیمیه در منهاج السنّه و امام آلبانی نیز در کتبِ خود حدیثِ «اصحابی کالنجوم، بایهم اقتدیتم اهتدیتم» را ضعیف می دانند. دیگر اصحابِ کرام کجا و این علماء بزرگوار کجا!!!

پس فقط و فقط رسول الله(ص)  باید بصورتِ مطلق و همه جانبه متبوع بدونِ چون و چرا باشند.


کاک مصلح جان، به نظر شما چرا باید این روز را جشن گرفت؟؟ آیا آیه ای در این زمینه سراغ دارید؟؟ آیا حدیثی وجود دارد که پیامبر ما را به این کار توصیه کرده باشند؟؟ اگر وجود داشته باشد، مطمئن باشید من قول میدهم این روز را تا آخر عمرم جشن گرفته و تمامی اعضای این سایت را تا روزی که زنده ام برای این جشن دعوت خواهم کرد!!
فقط یک آیه، یا یک حدیث!!
نماد کاربر
Mmm
 

پستتوسط avin » يکشنبه بهمن ماه 23, 1390 9:59 pm

سلام خدا بر شما دوستداران پیامبر...

مقاله ای کاملا منطقی و زیباست...

من همه موارد رو با دقت خوندم و همه ی دلایل رد مولودی که

در اینجا ارائه شده پذیرفتم.

اگه بیایم و به جامعه کنونی با دقت بیشتر نظر کنیم.انسانهایی رو میبینیم که با لباس

ناخودآگاه و گاهی هم شاید آگاهانه دین! در مراسم های لهو و لعب شرکت

میکنند و دچار هزاران گناه  دیگه میشن...تا ابن که بعضی وقتا مثلا تو ماه رمضان

چشمشون به خودشون می افته و لباس مظلوم دین رو که تنشونه میبینن...

و یادشون می افته که ای دل غافل من مسلمانم و این کارو کردم؟!

خیلی از ماها الکی مسلمانیم! سر خیلی از مسائل جوش میاریم...

اعتقاداتمونو میذاریم برای روزایی که فقط یه نفر میخواد بهمون توهین کنه

یا چیزی غیر از اعتقاد ما بگه...

اینه که الکی جوش میاریم...میشناسم خیلی هارو که حتی شاید نمازم نخونه

ولی سرکلاس یا پیش دوستا سر مسائل دینی جوش میاره و حتی دعوا میکنه!

آخه کسی نیست بگه که تو خودت چقدر به

اعتقاداتت پای بندی که داری ازش دفاع میکنی!؟

ما اعتقادات،داستان ها و باورهایی رو که خیلیاشونو از کودکی تو مغزمون چکوندن

فقط و فقط و فقط برای بحث کردن های بی نتیجه وگاهی هم دعوا نگه میداریم!

میدونم...همه ما اینا رو میدونیم...جامعه ما پره از همچین آدم هایی و شاید گاهی خود ما نیز جزء همین آدما باشیم!

تو همچین جامعه ای...گاهی یه تلنگر یا یه  شُک به نظر من ضروریه...

تو جامعه ای که هر کسی فقط به فکر زندگی و خانواده ی خودشه

..و سرگرم مشکلات روزمره س...جمع کردن مردم به بهانه های متفاوت و

یادآوری چیزایی رو که میدونن اما فراموش کردن به نظر من بدعت نیست!

درسته ،انجام مراسم مولودی برخلاف تصور خیلی ها سنت نیست!

اصلا شاید
ثوابی هم نداشته باشه...

اما این برمیگرده به روح خود مراسم و هدف برگزارکنندگان این نوع مراسم.

مردم فقط در روزای جمعه گردهم میان و فرصت برای روشن شدن دارن...

(منظور من همه ی مردم و اکثریته نه عده ی کم و خاصی که کلاس های دینی دارن)

اما به دلیل کمبود وقت و هزاران دلیل دیگه ...جمعه ها نمیشه درمورد همه

مسائل حرف زد.

برای همین گرفتن مراسم مولودی با همچین نیتی چون که عامه مردم میل

شرکت در همچین مراسم هایی رو دارند ودر نتیجه گردآمدن مردم بیشتر و

آسانتره..مشکلی نداره!

اما باید این تصور از بین بره که مولودی سنته!

در این گونه مراسم گفتن از بزرگواری های رسول و سخنرانی در مورد مسائل

دیگه ای که فرصت بیان آنها نبوده غنیمته و باید ازش استفاده بشه!

عشق نسبت به رسول خدا(ص) بر تک تک مسلمانان واجبه...

هر مسلمانی باید حضرت رو از جان و مال خودش بیشتر دوست داشته باشه!

انسان به ذات موجودی فراموش کاره...

و یادآوری این عشق برای او لازمه...

چه بسا ما در خیلی از مراسم های مولودی(با هدفهایی که گفتم نه مولودی های

دیگه!) اشکهایی رو میبینیم که از چشمان مردم میچکه و عشق رسول رو دوباره

براشون یادآوری میکنه...

آیا یادآوری عشق بدعته؟

صحابه حضرت رو از ما بیشتر دوست داشتن پس چرا مراسم مولودی نداشتن؟

جوابش اینه که ..

زندگی در این زمان پر از فراز و نشیب ها و شیاطین گوناگون و هزاران گمراهی و

هزاران مشکلات دیگه س.!

مردم ذهنشونه پر از چیزاییه که در زمان صحابه وجود نداشته...

و این موجب فراموشی میشه و اینجاست که یادآوری لازم میشه!

اما بازم تاکید میکنم مراسم مولودی ای  که در آن خرافات باشه یا جایی برای این

نوع حرکات که بهشون اشاره کردین باشه(حرکات سر و...)به نظر من هم بدعته!

اما اگر نفس و روح مراسم مولود رو فقط به خاطر یادآوری و ارائه بحث هایی که در

جاهای دیگه فرصتی برای اونا وجود نداره و همچنین به یادداشتن اینکه این نوع

مراسم از فرایض و واجبات و سنت نیست ...به نظر من کار زیباییه !
در روزگاری که خنده ی مردم از زمین خوردن توست ، برخیز تا بگریند...
نماد کاربر
avin
مدیر انجمن
مدیر انجمن
 
پست ها : 433
تاريخ عضويت: دوشنبه مرداد ماه 31, 1390 11:30 pm
تشکر کرده: 336 بار
تشکر شده: 531 بار
امتياز: 1820

پستتوسط Mmm » دوشنبه بهمن ماه 23, 1390 12:34 am

الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا

[آنان] كسانى‏اند كه كوشش‏شان در زندگى دنيا به هدر رفته و خود مى‏پندارند كه كار خوب انجام مى‏دهند. (کهف/104)

ریشه ی بسیاری از بدعتها در فهم نادرست از شریعت و بازتابِ واکنشهای ناصواب نسبت به آن است. برای نمونه بیشتر ما می پنداریم که ابراز محبت نسبت به محبوبانمان با تقدیس آنها در قالب شعارها و مراسمات امکان پذیر است. ارتکابِ این عمل فقط به  یک خطا ختم نمیشود، بلکه آدمی را در مسیری سرشار از هیاهویی کاذب و اندیشه ای حق به جانب  وارد میسازد و در میدانِ ارتباطاتِ افکار خود را عامِل به علم خود میداند و برای رسیدن به مقصودِ خویش به هر وسیله ای توّسل می جوید و هدف را توجیه کننده ی وسائل می داند. ناگهان پایش در گردابِ «توجیه» فرو رفته و  بازهم میپندارد که در حال خدمت به خلق و عبادتِ خالق است!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
متن بالا جوابِ برادری دیگر است که در پیغام شخصی برایم نظرشان را برایم فرستاده بودند!!!!!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ئه وینِ بزرگوار، واقعا خوشحالم کردی...
نه بخاطر اینکه مطالبِ کپی شده ام را قبول کرده ای، بلکه فقط بخاطر اینکه آنها را خوانده ای!! برایم مهم نیست کسی که مطالبم را میخواند، آنها را میپذیرد یا نه؛ من فقط میخواهم کسانی که مطلبم را خوانده اند در روز قیامت،نزد باری تعالی، شهادت دهند که آری، من فلان دیدگاه را که توسطِ متین ارائه شد خواندم!!! همین برایم کافیست!
من نیز مطلبِ تو را خواندم و مطمئن باش در قیامت، نزد خداوند و رسولش(ص) شهادت خواهم داد که تو اینها را به من گفته ای!! دیگر تشخیص حق از باطل بماند در پیشگاه خدا...


من نیز همچون شما رسول(ص) را دوست دارم و به زعم خودم هیچکس در این دنیا نیست که بیشتر از من ایشان را دوست داشته باشد!
اما مشکل ما این است که برداشتِ خود را مبنای ابراز محبت به ایشان قرار می دهیم نه طریقه ی وصیت شده ی ایشان را.

اگر رسول(ص) را دوست داریم باید سخنانِ گرانقدرشان را با جان و دل گوش دهیم و توصیه هایشان را عملی سازیم. بخدا سوگند لذتی که در عمل به فرموده های رسول(ص) است در ابراز محبت در قالبِ شعارها و مراسمها نیست. عشق به رسول یعنی گام نهادن در جای پای مبارکِ ایشان. یعنی خود را با فرموده های ایشان موزون کردن. و...



رسول(ص):
«من أحدث فی أمرنا ما لیس منه فهو ردّ». متفق علیه
«هر کس چیزی را در دین ما ایجاد کند که جزو آن نیست ، مردود است واز او پزیرفته نمی شود».


و شاگرد مکتب و مدرسه ی رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین می فرماید:
«کل بدعة ضلالة وإن رآها الناس حسنة»
«هر بدعتی گمراهی است اگر چه مردم آنرا خوب ببینند».( سنن دارمی)



نماد کاربر
Mmm
 

پستتوسط mosleh » دوشنبه بهمن ماه 24, 1390 12:47 pm

کاک متین اشتباه برداشت نکنید من با جشن مخالفم و می تونم به جرأت بگم یکی از افرادی هستم که با کوچکترین بدعت در دین مخالفم بنده عرض کردم بزرگداشت نه جشن.
دکتر سروش یکی از افرادی است که با هرگونه بدعت در دین مخالف است ولی ایشان نیز با گرفتن بزرگداشتی  موافقند.
منظور بنده از بزرگداشت بررسی هدف های پیامبر(ص) و چگونگی رسیدن به این هدف هاست که وظیفه ی هر مسلمانی است به آن ها در طول زندگی اش بیاندیشد که می توان روزی را به تفکر جمعی اختصاص داد نه اینکه به تکیه ها برویم و اعمال عوامانه انجام دهیم و قرار نیست فقط در روز بعثت پیامبر(ص)باشد.

برای نویسنده این مطلب mosleh تشکر کننده ها:
Naser (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
رتبه: 7.14%
 
mosleh
کاربر ویژه
کاربر ویژه
 
پست ها : 102
تاريخ عضويت: يکشنبه آذر ماه 27, 1389 12:30 am
محل سکونت: پاوه-سنندج
تشکر کرده: 0 دفعه
تشکر شده: 61 بار
امتياز: 10

پستتوسط avin » دوشنبه بهمن ماه 24, 1390 1:31 pm

درسته...عشق به رسول در اصل در عمل به راه و طریقه ی ایشونه که نمایان

میشه.

عشقی که فقط در دل باشه عشق نیست!

اما کاک متین فرض شما بر اینه که همه ی مردم این عشق رو در دلشون دارن و

الان فقط باید طریقه رو پیش بگیرن!

اما اگه با چشم بازتر نگاه کنیم میبینیم که عده ی خیلی کمی از مسلمانان!

این عشق رو در دل دارند.ولی اکثریت که موضوع مورد بحث ما هستند فقط عادت

کردن وقتی اسم رسول میاد صلوات بدن

همه ی عشقشون در این خلاصه شده!

منظور ما افرادی مثل شما نیست...اینطور افراد راه خودشونو پیدا کردن و الان

دیگه باید طریقه رو پیش بگیرن.

منظور ما افراد عامه س.این افراد باید ذهنیتشون تغییر کنه...

تا عشق و دوست داشتن نسبت به چیزی به وجود نیاد سخته پا نهادن در اون راه.

تا عشق نباشه عمل هم نیست..اگه هم عمل باشه خیلی کوتا و بی روحه!
در روزگاری که خنده ی مردم از زمین خوردن توست ، برخیز تا بگریند...

برای نویسنده این مطلب avin تشکر کننده ها:
bahar (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
رتبه: 7.14%
 
نماد کاربر
avin
مدیر انجمن
مدیر انجمن
 
پست ها : 433
تاريخ عضويت: دوشنبه مرداد ماه 31, 1390 11:30 pm
تشکر کرده: 336 بار
تشکر شده: 531 بار
امتياز: 1820

پستتوسط Naser » دوشنبه بهمن ماه 24, 1390 6:47 pm

سلام

با کاک مصلح موافقم.

{بالاخره باید از یک جایی شروع کرد به حذف دینداریه عوامانه. اگر ما شروع نکنیم و برای اینگونه مراسم ها، توجیه و دلیل بیاوریم، پس چه زمانی باید اصلاح رو شروع کرد؟}
نماد کاربر
Naser
کاربر فعال
کاربر فعال
 
پست ها : 89
تاريخ عضويت: پنج شنبه شهريور ماه 24, 1390 11:30 pm
تشکر کرده: 40 بار
تشکر شده: 125 بار
امتياز: 20

پستتوسط Mmm » دوشنبه بهمن ماه 24, 1390 6:50 pm

از لطفتان سپاسگزارم؛ اما به نظر خودم، متین را از مردم عوام جدا کردن مبالغه ای بیش نیست! هم خودم خوب به ضعفهای شدیدِ ایمانیم آگاهم و هم خدایم. خداوند أفضل و أکرم گناهانِ فراوانم را بوسیله ی فضل و کرم بی کرانش ببخشد. 8O

و اما برویم سر بحثمان!

ئه وین، این دغدغه ای که شما نسبت به هوشیار کردنِ مردم داری بسیار پسندیده و ستودنی است. اما خوب است بدانیم هنگام درمانِ یک بیمار، باید مراقب خود نیز باشیم تا مبادا  خود نیز مبتلـا به آن مرض گردیم. هدایتِ آدمیان دستِ خداوند است، داعی وسیله ای بیش نیست و وظیفه ی او برای هوشیار کردن مردم نیز ابلاغی بیش نیست!

و ما علی الرسول الا البلاغ (مائده99 - عنکبوت 18 - نور 54)
و بر پيامبر [وظيفه‏اى] جز ابلاغ [رسالت] نيست.


اگر مخاطب، ابلـاغ داعی را نادیده گرفت، هیچ مسئولیتی در دنیا و آخرت برای داعی وجود نخواهد داشت:
و ما أنت علیهم بوکیل (انعام 107-- زمر 41 -- شوری 6)
و تو وكيل [و پاسخگوی اعمال] آنان نيستى.


ممکن است عده ای بگویند، پیامبر  برای مردم «ناصحٌ أمین» بودنِ خودش را اثبات کرده است و بعد از ابزار ابلاغ برای انجام رسالتش اقدام نموده است.
در جوابِ این عده باید گفت: درست است، همه ی عالم به ناصح امین بودنِ پیامبر معترف اند و حتی آنچنان که گفته می شود لقبِ «أمین» را خودِ مشرکان به پیامبر دادند.
اما بیایید ببینیم که پیامبر چگونه مالکِ این صفات شد؟؟ آیا پیامبر با سر دادنِ شعار این لقب را تصاحب کرد یا با عمل؟؟  آیا با شرکت کردن در مراسمهای جاهلی و من در آوردی مشرکان این صفت را ازآن خود نمود، یا با جدا کردنِ خطِ فکری خود با آنان؟؟ با إعمالِ تمایلاتِ مردم، یا با پایبند بودن به تمایلاتِ خود؟؟ در عمل به اعتقادِ خود، صداقت را پیشه ی خود ساخت یا تقیه را ؟!!
پیامبر به آن دلیل «ناصح أمین» شد که از لحاظِ عملی به اعتقادِ خود پایبند بود.

خواهرم، ما نباید قیامتِ خود را به بهانه ی هوشیاری مردم به خطر بیندازیم. به قولِ خودتان مسلمانانِ واقعی اندک اند. من هم این حرف شما را قبول دارم. قرآن نیز این حرق شما را از قبل برایمان مطرح نموده است و ما را از همراهی با آنان برحذر میدارد:

وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللّهِ إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ (انعام/116)
« اگر از بيشتر كسانى كه در [اين سر]زمين مى‏باشند پيروى كنى تو را از راه خدا گمراه مى‏كنند آنان جز از گمان [خود] پيروى نمى‏كنند و جز به حدس و تخمين نمى‏پردازند.»


و خداوند بازهم در سوره ی سبأ ایه ی 13 می فرماید:

«وَقَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ»
و از بندگانِ من اندکی سپاسگزارند.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

تبصره!!!

اگر می بینید برخی از ماموستایانِ گرانقدر و اهل علم در این مراسم حضور میکنند، به معنای این نیست که آنان این مراسم را تأیید میکنند.
آنان بخاطر اینکه برگزار کننده ی مراسم مولودی نرود و یک انسانِ به ظاهر ماموستا را دعوت کند، در این مراسم شرکت میکنند. برگزاری این مراسم به عنوانِ یک جشن و یک عید، خودیِ خود نادرست است. حال تصور کنید که انسانی به ظاهر ماموستا و فاقدالعلم بیاید و این مراسم را هدایت و کنترل کند!! قطعا شاهدِ اوضاعی وحشتناک و بدتر در این مراسمها خواهید بود.
پس طبقِ همان قاعده ی مشهور (دفع أفسد از طریق فساد)، ماموستایانِ اهل علم در این مراسمها شرکت میکنند.و مطمئن باشید که در دل راضی به برگزاری آن مراسم نیستند.

بحثِ ما بر سر خودمان است نه بر سر ماموستایانِ اهل علم!


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ئه وین، من از نوشته های شما نکاتِ زیبایی را دریافتم و یقینا آنها را در نظر خواهم داشت. امیدوارم نوشته های من هم به دردِ شما بخورد!!
واقعا از تبادلِ افکار لذت میبرم!! 8)




نماد کاربر
Mmm
 

پستتوسط Mmm » دوشنبه بهمن ماه 24, 1390 7:01 pm

کاک مصلح عزیز، از برداشتِ نادرستم عذر میخواهم. درست است. باید در هر موقعیتی از فضایل و رویکردهای رسول(ص) بحث کرد. برای خودمان، برای دوستان، برای جمع و ...

کاک ناصر از شما هم سپاسگزارم. حرفِ قشنگی زدید.


بهار خانم اگر شما هم در بحث شرکت کنید، خوشحال میشوم. ظاهرا حرفهای داد شیما به دلتان میشیند!!
نماد کاربر
Mmm
 

پستتوسط Noha » دوشنبه بهمن ماه 24, 1390 10:36 pm

هوالمستعان


سلام خداوند بر اسلام دوستان


سوال: حکم برگزاری چشن ولادت پیامبر(ص) چیست؟ خواه در ماه ربیع الاول باشد یا درماه‌های دیگر؟

پاسخ مفید را برای ما بیان نمایید خداوند به شما پاداش خیر دهد.

جواب:
بسم الله و الحمدلله و الصلاة و السلام علی رسول‌الله و بعد:

جشن گرفتن به مناسبت ولادت پیامبر(ص)، دو جنبه دارد. اول: اینکه این جشن گرفتن به مناسبت ولادت پیامبر(ص)

در عصر صحابه و تابعین٬ مرسوم نبوده است. دوم اینکه آنهایی که جشن می‌گیرند٬ معتقدند که این رسم جزء سنت‌های وارد شده است.

حقیقت این است گوشه‌ای ازسخن هرکدام از این دو طرف درست می‌باشد؛ زیرا از یک طرف عدم برگزاری چشن ولادت پیامبر در عصر

سلف(گذشتگان؛یعنی صحابه و تابعین) به این معنی نیست که این رسم یک بدعت است٬از طرف دیگر هم برگزاری

این جشن هم بدین معنی نیست که این رسم جزء اموری است که شرع بدان دستور داده است.

ولی این رسم- به شرط عدم اعتقاد به سنت بودن آن- جزء امور مباح محسوب می‌شود.

همچنین در این مراسم نباید اعمالی باشد که منافی روش پیامبر(ص) باشد٬

اعمالی که بسیاری از مردم در اینگونه مراسم انجام می‌دهند. علاوه بر اینها

جشن ولادت پیامبر٬ نوعی یادآوری سیره پیامبر(ص) وجود دارد.

استاد فیصل مولوی نایب رئیس مجلس افتاء و تحقیقات مسلمانان اروپا دراین زمینه می‌فرماید:

این مساله از نقطه نظر شرعی جایز می‌باشد- اگر چه اصلی در گذشته نداشته است؛

یعنی نه صحابه نه تابعین و نه تابعان تابعین از اهل فقه دینی که بهترین نسل‌ها بوده‌اند، این جشن را نگرفته‌اند.

اما زمانی که بیشتر مسلمانان، نسبت به صفات و زندگی پیامبر(ص) نا آشنا شدند و نمی‌دانستند که

پیامبر(ص) چگونه با سادگی، فروتنی، مهربانی و دلسوزی زندگی می‌کرد و محبت پیامبر(ص) در دل بسیاری از آنها به محبتی سطحی

و ظاهری تبدیل شد، یکی از پادشاهان مسلمانان، دانشمندان را جمع کرد و از یکی از آنها خواست کتابی تالیف کند

که به زندگی پیامبر(ص) از ولادت تا وفات و ذکر اخلاق نیکوی ایشان بپردازد. به این مناسبت جشن بزرگی برگزار کرد

و از آن زمان جشن گرفتن به این مناسبت رسمی شد که بسیاری از علماء آن را خوش داشتند و تا امروز ماندگار شد.

اما لازم به یادآوری است: برگزاری این جشن، یکی از عباداتی نیست که خداوند تشریع کرده باشد،

ولی جزء عادات و عرف‌هایی است که مردم به‌وجود می‌آورند، سپس چناچه مورد حرامی در آن نباشد،

شرع آن را مباح می‌داند و اگر شامل مواردی حرام باشد، آن را منع می‌کند.

اما یاد ولادت پیامبر(ص) با توجه به اینکه یادآوری سیره و اخلاق پیامبر(ص) است، مباح است و- انشاءالله – دربردارنده اجر زیادی نیز خواهد بود،

ولی باید درباره بسیاری از انحرافات و لغزش‌هایی که در برخی کتاب‌های مولودی‌نامه ذکر شده و گاهی به مرز کفر می‌رسند، درحذر بود؛

زیرا این موارد، اگر در غیر مراسم مولودی هم باشند، حرام هستند و چنانچه با این جشن‌ها نیز همراه شود، این مراسم نیز حرام می‌شود.

استاد شیخ یوسف قرضاوی نیز می‌فرماید:

گونه‌ای از جشن‌ها هستند که می‌توانیم آنها را تایید کنیم و برای مسلمان مفید بدانیم{مانند جشن مولودی}

گرچه می‌دانیم که صحابه(رضوان الله علیهم) نه به مناسبت ولادت پیامبر(ص)، نه به مناسبت هجرت پیامبر(ص) یا غزوه بدر، جشن نمی‌گرفتند. چرا؟

زیرا آنها عملا در این گونه مناسبت‌ها زیسته‌اند٬ با پیامبر زندگی می‌کردند٬ پیامبر در درونشان زنده بود و از خاطره‌شان یاد وی پاک نمی‌شد.

سعدبن‌ابی‌وقاص می‌فرماید: همچنانکه قرآن را به فرزندانمان حفظ می‌کردیم٬ اخبار غزوات(جنگ‌های پیامبر) را برای آنها روایت می‌کردیم.

به این صورت که برای آنها نقل می‌کردند که مثلا در غزوه بدر٬ احد٬ خندق٬ خیبر و... چه اتفاقاتی افتاده است

یا در زندگی پیامبر چه رویدادهایی بوده است. بنابراین در آن زمان نیازی به یادآوری این رویدادها نداشته‌اند.

سپس دوره‌ای پیش آمد که مردم این رویدادها را فراموش کردند و از ذهنشان٬ از عقل و درونشان پاک شد٬

پس مردم نیازمند زنده نگه‌داشتن این مفاهیم نزد خود و یادآوری این آثار بودند. درست است برخی بدعت‌ها وارد این مراسم شده است.

اما من می‌گویم ما جشن می‌گیریم که واقعیات سیره و رسالت را برای مردم یادآوری کنیم. هنگامی که من برای ولادت پیامبر(ص) جشن می‌گیرم٬ در

واقع دارم ولادت رسالت را جشن می‌‌گیرم و دارم رسالت و سیره رسول الله(ص) را برای مردم یاد آوری می‌کنم.

در هجرت نیز این رویداد عظیم و درس‌هایی که از آن می‌گیریم٬ برای مردم یاد‌آوری می‌کنیم٬

تا مردم را به سیره پیامبر(ص) مرتبط سازیم(لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنه لمن کان یرجوالله و الیوم الاخر)

تا چنانکه صحابه فداکاری کردند، فداکاری کنیم و چنانکه علی(رض) فداکاری کرد، هنگامی که در بستر پیامبر خوابید،

چنانکه اسماء فداکاری کرد که هر روز از کوه ثور- آن کوه سخت- بالا می‌رفت، فداکاری کنیم٬

تا چنانکه پیامبر برای هجرت برنامه‌ریزی کرد٬ ما نیز{‌برای خود‌} برنامه‌ریزی کنیم و تا اینکه بر خدای خویش توکل کنیم،

چنانکه وی بر خدای خویش توکل کرد. هنگامی که ابوبکر به او گفت: سوگند به خدا! ای پیامبر! اگر یکی ازآنها جلوی پای خود را بنگرد،

ما را خواهد دید. پیامبر در پاسخ فرمود: ای ابوبکر تو درباره دو نفر که خداوند سوم آنها است چه گمانی دارید؟

اندوهگین مباش که خداوند با ماست.

ما به این گونه درس‌ها نیاز داریم و این گونه جشن‌ها، یادآوری این مفاهیم است.

من معتقدم که این جشن ثمره مثبتی به دنبال دارد که عبارتست

از مرتبط ساختن مسلمانان با اسلام و سیره پیامبر(ص) تا الگوی خویش را از آن بگیرند.

اما کارهای دیگر جزء این جشن نیست و ما هیچ کسی را در انجام آن کارها تایید نمی‌کنیم.

منبع: سایت اسلام آنلاین

ترجمه: ستار آینه‌پور



«أللهم أرنا الحق حقا" و ارزقنا التباعه و أرنا الباطل باطلا" و ارزقنا الجتنابه»


رستگار باشید



الـلـهم ء ات أنــفـسنا تقـــواهــا و زکیـــها إنــک أنــت خــیر من زکــیها


برای نویسنده این مطلب Noha تشکر کننده ها: 2
Akam (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am), saye (يکشنبه ارديبهشت ماه 7, 1392 2:51 am)
رتبه: 14.29%
 
نماد کاربر
Noha
معاون و ناظر سایت
معاون و ناظر سایت
 
پست ها : 1424
تاريخ عضويت: پنج شنبه اسفند ماه 25, 1389 12:30 am
محل سکونت: pavah
تشکر کرده: 2031 بار
تشکر شده: 1557 بار
امتياز: 4930

پستتوسط Mmm » دوشنبه بهمن ماه 24, 1390 11:29 pm

بانو نصیره، اگر وقت کردید مطلب این پست را اندکی دقیق تر مطالعه فرمایید.

در ضمن اگر میشود متن مقاله را با زبانِ اصلی و یا آدرس گفته ی دکتر قرضاوی را نیز درج نمایید.
و اگر هم اشکالی ندارد، اندکی خودتان در موردِ جمله ی زیر که در مقاله ذکر شده برایمان بحث کنید!



از یک طرف عدم برگزاری چشن ولادت پیامبر در عصر  سلف(گذشتگان؛یعنی صحابه و تابعین) به این معنی نیست که این رسم یک بدعت است٬از طرف دیگر هم برگزاری این جشن هم بدین معنی نیست که این رسم جزء اموری است که شرع بدان دستور داده است. ولی این رسم- به شرط عدم اعتقاد به سنت بودن آن- جزء امور مباح محسوب می‌شود.
نماد کاربر
Mmm
 

پستتوسط osamehnikraftar » سه شنبه بهمن ماه 25, 1390 4:24 pm

با سلام
حالا من نمی دونم که شما چه چیزهایی رو تواین مراسما دیدین
ولی به نظر من هیچ مشکلی نداره
چون اون مراسمایی که من رفتم کارهای عجیب غریب انجام ندادن و خلاف دستور پیامبر نبوده
به نظر من اگه برگزار بشه خیلی بهتره
و ما مسلمونا هم محبتمون رو هم به پیامبر نشون بدیم
اگه مراسم مولودی شهرهایی مثل مریوان رو میدیدی نظرت عوض می شد
بیشتر مردم به صورت خود جوش پلاکارتهایی را در سرار شهر و حتی روی ماشین ها نصب می کردن و به نظر من اینچیز جالبی بود
و بیشتر مردم هم تو این روز مهمونی می گیرن(نه بیشتر از این) که گمون نمی کنم چیز بدی باشه
ما که این همه تولد می گیریم واسه خودمون و.... خب سالی ی بار هم واسه پیامبرمون بگیریم
بده؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نماد کاربر
osamehnikraftar
کاربر فعال
کاربر فعال
 
پست ها : 80
تاريخ عضويت: چهارشنبه دي ماه 13, 1390 12:30 am
محل سکونت: روانسر
تشکر کرده: 6 بار
تشکر شده: 126 بار
امتياز: 30

بعدي

بازگشت به مقالات متنوع دینی

چه کسي حاضر است ؟

کاربران حاضر در اين انجمن: بدون كاربران آنلاين و 7 مهمان