ملتــی را رفـت چـــون آیین زدســت
مثل خاک اجزای او از هم شکست
هستی مسلــم ز آیین است و بــس
باطــن دیــن نبــی ایــن است و بــس
تو همی دانی که آیین تو چیست؟
زیر گــردون سر تمکیـن تو چیست
آن کتــــاب زنــــــــده، قرآن حکیـــــم
حکمـــــت او لا یــزال است و قدیــم
نــــوع انســان را پیـــــام آخریـــن
حامــل او «رحمــه للعـــالمیـــن»
ارج مـــی گیــــرد از او نــــاارجمنــــد
بنــده را از سجـــده ســــازد سربلنـد
گر تو می خواهی مسلمان زیستن
نیست ممکــن جـز بـه قرآن زیستن
از تـلاوت بـــر تــو حــــق دارد کتــــاب
تو از او کامـی که مـی خواهـی بیــاب
اقبال لاهوری