اشعارسعدي در مدح پيامبر اسلام.
کریم السجایا جمیل الشیم **** نبی البرایا شفیع الامم
امام رسل، پیشوای سبیل *** امین خدا، مهبط جبرئیل
شفیع الوری، خواجه بعث و نشر *** امام الهدی، صدر دیوان حشر
کلیمی که چرخ فلک طور اوست*** همه نورها پرتو نور اوست
یتیمی که ناکرده قرآن درست *** کتب خانهٔ چند ملت بشست
چو عزمش برآهخت شمشیر بیم *** به معجز میان قمر زد دو نیم
چو صیتش در افواه دنیا فتاد *** تزلزل در ایوان کسری فتاد
ه لاقامت لات بشکست خرد *** به اعزاز دین آب عزی ببرد
نه از لات و عزی برآورد گرد *** که تورات و انجیل منسوخ کرد
شبی بر نشست از فلک برگذشت *** به تمکین و جاه از ملک برگذشت
چنان گرم در تیه قربت براند *** که در سدره جبریل از او بازماند
بدو گفت سالار بیتالحرام *** که ای حامل وحی برتر خرام
چو در دوستی مخلصم یافتی *** عنانم ز صحبت چرا تافتی؟
بگفتا فراتر مجالم نماند *** بماندم که نیروی بالم نماند
اگر یک سر مو فراتر پرم *** فروغ تجلی بسوزد پرم
نماند به عصیان کسی در گرو *** که دارد چنین سیدی پیشرو
چه نعت پسندیده گویم تورا؟ *** علیک السلام ای نبی الوری
درود ملک بر روان تو باد *** بر اصحاب و بر پیروان تو باد
نخستین ابوبکر پیر مرید *** عمر، پنجه بر پیچ دیو مرید
خردمند عثمان شب زندهدار *** چهارم علی، شاه دلدل سوار
خدایا به حق بنی فاطمه *** که بر قول ایمان کنم خاتمه
اگر دعوتم رد کنی ور قبول *** من و دست و دامان آل رسول
چه کم گردد ای صدر فرخنده پی *** ز قدر رفیعت به درگاه حی
که باشند مشتی گدایان خیل *** به مهمان دارالسلامت طفیل
خدایت ثنا گفت و تبجیل کرد *** زمین بوس قدر تو جبریل کرد
بلند آسمان پیش قدرت خجل *** تو مخلوق و آدم هنوز آب و گل
تو اصل وجود آمدی از نخست *** دگر هرچه موجود شد فرع تست
ندانم کدامین سخن گویمت *** که والاتری زانچه من گویمت
تو را عز لولاک تمکین بس است *** ثنای تو طه و یس بس است
چه وصفت کند سعدی ناتمام؟ *** علیک الصلوة ای نبی السلام