قلب خود را ببین

در این بخش مقالات متنوع دینی قرار داده می شود

مديران انجمن: CafeWeb, Dabir, Noha, bahar

قلب خود را ببین

پستتوسط faezin » پنج شنبه تير ماه 11, 1394 11:36 pm

قلب خود را ببین


قلب نظرگاه خداوند متعال است چنانکه رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید:

«خداوند به چهره ها و بدن هایتان نگاه نمی کند بلکه به قلب ها و اعمالتان نظر می کند»

و «قلب» قلب نامیده نشده مگر به علت تقلب و تغییر پی در پی آن. گاه بنده قلب خود را مملو از ایمان و خشیت الهی می یابد که این باعث سعادت و انس و گشودگی درون وی می شود و گاه نیز قلب انسان بر او تنگی می کند و ایمان در وی ضعیف می گردد و این طبیعت فرزندان آدم است.

شرع مقدس نیز به این حقیقت اشاره کرده است؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم در اشاره به این حقیقت می فرماید:

«همانا قلب به سبب تقلبش (قلب نام گرفته است زیرا) به مانند پری که به درختی آویزان باشد، باد وی را پشت و رو می کند» به روایت امام احمد با سند صحیح.

و رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید:

«قلب فرزند آدم از دیگی که به جوش آید بیشتر زیر و رو می شود». و برای همین است که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بسیار از پرودرگارش ثابت ماندن قلب را بر ایمان و هدایت و تقوا خواستار می شد.

در دعای ماثور از پیامبر آمده است: «اللهم مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک» «بار الها ای گرداننده ی قلب ها، قلب من را بر دین خود ثابت نگاه دار».

همچنین پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم این حقیقت را به حنظله گوشزد کرد که قلب انسان ممکن نیست بر یک حالت باقی بماند.

در سنت آمده است که وقتی ابوبکر صدیق رضی الله عنه حال حنظله را جویا شد حنظله در پاسخ وی فرمود: حنظله منافق شده است! ابوبکر پرسید؟ مگر چه شده است؟ حنظله در پاسخ صدیق گفت: وقتی پیش رسول خدا صلی الله علیه وسلم هستیم ما را به یاد جهنم و بهشت می اندازد گو اینکه آن را با چشمان خود می بینیم اما همین که از نزد پیامبر خدا خارج می شویم و به همسر و فرزندان و اسباب معاش مشغول می شویم بسیاری از آن سخنان را فراموش می کنیم.

ابوبکر گفت: من نیز چنین حالتی دارم. پس به راه افتادند تا اینکه به نزد پیامبر آمدند و وی را از این حال خویش آگاه کردند.

پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم فرمود: «قسم به آنکه جانم در دست اوست اگر شما بر آن حالتی که نزد من هستید و بر یاد خداوند دوام بیاورید ملائکه با شما در بسترهایتان و در راه ها مصافحه می کردند. اما ای حنظله ساعتی این حالت است و ساعتی دیگر حالتی دیگر»

آری. زیرا ایمان زیاد و کم می شود و این عقیده ی اهل سنت و جماعت است و دلایل بسیاری بر این عقیده دلالت دارد از جمله این سخن خداوند متعال که:

{هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَاناً مَعَ إِيمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً} [فتح: 4]
« اوست آنکه آرامش را بر قلوب مومنان نازل فرمود تا آنکه ایمانی بر ایمانشان افزوده شود و سپاهیان آسمان و زمین از آن الله است و الله بسیار دانا و حکیم است»

و هچنین این سخن پروردگار که:

{إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَاناً وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ} [انفال: 2]

«همانا مومنان آنانی هستند که هنگامی که الله یاد می شود قلب هایشان به لرزه می افتد و آن هنگام که آیات او بر آنان تلاوت شود ایمانشان افزون شده و بر پروردگار خویش توکل می کنند»

و در آنجا که می فرماید:

{وَلَمَّا رَأى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَاناً وَتَسْلِيماً} [احزاب: 22]

«و آن هنگام که مومنان گروه (های دشمن) را دیدند گفتند» این است آنچه الله و رسولش به ما وعده دادند و الله ورسولش راست گفتند، و (این) جز بر ایمان و فرمانبرداری آنان نیفزود».

هنگامی که ایمان در قلب انسان افزون می گردد، لذتی عظیم به وی دست می دهد تا آنکه یکی از عارفان می گوید: گاه حالاتی بر قلب می گذرد که با خود می گویم اگر اهل بهشت در چنین نعمتی باشند واقعا در خیری بزرگ به سر می برند!

یکی دیگر از اهل علم می گوید: اگر پادشاهان و شاهزادگان می دانستند ما در چه سعادتی به سر می بریم برای گرفتن آن با شمشیر بر ما هجوم می آوردند!

همچنین از سویی دیگر گاه ایمان چنان در قلب انسان ضعیف می شود که گویا هیچ اثری از آن نمانده و صاحب خود را از انجام معصیت باز نمی دارد.

چنانکه پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید:

«شخص زناکار زنا نمی کند مگر آنکه در آن حال مومن نیست و دزد، دست به دزدی نمی زند مگر آنکه در حال دزدی مومن نیست و خمر نمی نوشد مگر آنکه در حال نوشیدن آن حال مومن نیست»

معنی این حدیث این نیست که زناکار و دزد و مشروبخور با این کار خویش کافر شده اند؛ چنانکه امام نووی رحم الله در شرح این حدیث می گوید:

«قول صحیحی که محققان آن را گفته اند این است که: شخص گناهکار این معاصی را در حال کمال ایمان انجام نمی دهد واین از الفاظی است که در آن نفی یک چیز به معنای نفی کمال آن است و نفی همه ی آن. مثلا هنگامی که می گوییم: علم، علم نیست مگر آن علمی که نافع باشد و یا این سخن که می گویند: جز شتر هیچ مالی مال نیست و یا این سخن که: زندگی جز زندگی آخرت نیست.

این معنی را ما از این حدیث پیامبر صلی الله علیه وسلم که در حدیث ابوذر و غیر او آمده برداشت کرده ایم که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «هر که لا اله الله را گوید به بهشت داخل می شود حتی اگر زنا کند و حتی اگر دزدی کند» پایان سخن امام نووی. [البته این به معنای مجازات نشدن در برابر گناهان در صورت عدم توبه نیست]

پس منظور ما از بیان این حدیث این است که ممکن است ایمان در قلب تا حد زیادی ضعیف شود و هنگامی که این حالت رخ می دهدبنده در قلب خود حالت وحشت و تنگی و افسردگی شدیدی می یابد تا جایی که دنیا با تمام وسعتش بر وی تنگ می شود:

{وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً} [طه: 124]

«و هر آنکه از یاد من رویگردان شود زندگی تنگ و سختی خواهد داشت…».

برای این لازم است که انسان نگاهی به قلب خود انداخته و آن را معاینه کند و اسباب صلاح قلب و ازدیاد ایمان را به کار گیرد زیرا در روز قیامت تنها آنانی که قلبی زنده و پاک و سالم و مومن دارند نجات می یابند:

{يَوْمَ لا يَنْفَعُ مَالٌ وَلا بَنُونَ . إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ } [شعراء: 88-89]

«روزی که نه مال و نه فرزندان سودی نخواهند رساند، مگر کسی که دلی پاک بسوی الله بیاورد».

سلف صالح به این حقیقت یقین داشتند و برای این به هدف ازدیاد ایمان یکدیگر را نصیحت و توصیه می نمودند چنانکه از عمربن الخطاب رضی الله عنه روایت شده که به همنشینان خود می فرمود: «بیایید ایمان خود را افزایش دهیم».

معاذبن جبل رضی الله عه هنگامی که برادر مسلمان خود را ملاقات می کرد به او می گفت: «بیا با هم بیشنیم و ساعتی ایمان بیاوریم»!

همینطور عبدالله بن مسعود رضی الله عنه می فرمود: بیایید ساعتی ایمان آوریم و از وی روایت شده که در دعای خود می گفت: «بارالها مرا ایمان و یقین و هدایت و صلاح افزون گردان»






قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ
بگو: «ای بندگان من- که بر خویشتن زیاده روی روا داشته اید- از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت ، خدا همه گناهان را می آمرزد ، که او خود آمرزنده مهربان است.

برای نویسنده این مطلب faezin تشکر کننده ها:
bahar (جمعه تير ماه 12, 1394 10:12 am)
رتبه: 7.14%
 
نماد کاربر
faezin
کاربر فعال
کاربر فعال
 
پست ها : 76
تاريخ عضويت: چهارشنبه اسفند ماه 1, 1391 12:30 am
محل سکونت: فی ارض الله
تشکر کرده: 64 بار
تشکر شده: 132 بار
امتياز: 1320

بازگشت به مقالات متنوع دینی

چه کسي حاضر است ؟

کاربران حاضر در اين انجمن: بدون كاربران آنلاين و 1 مهمان