تاریخ : پنجشنبه، 16 مرداد ماه، 1393
موضوع : اخبار

سدی که خاطرات و هویت ما را زیر آب دفن می کند

سد سازی و ارائه آمارهای کمی، به کدامین قیمت؟ سدی که خاطرات و هویت ما را زیر آب دفن می کند



شرکت کولهام

 

پایگاه خبری تحلیلی سلام پاوه : سد سازی و ارائه آمارهای کمی، به کدامین قیمت؟ سدی که خاطرات و هویت ما را زیر آب دفن می کند

 

در دنیای پیچیده امروز که به عصر پست مدرن، فرا پست مدرن، عصر ارتباطات، دهکده جهانی، دنیای بدون مرز و عناوینی از این قبیل مشهور است، پیشرفت تکنولوژی و فناوری کاری کرده است که زمان و مکان

اهمیت اولیه خود را از دست داده  و همه شهروند دهکده جهانی محسوب می شوند و ندای «جهان وطنی» طنین انداز شده است، اما همه این ها باعث نشده که «دنیاهای کوچک و دوست داشتنی» و «خرده فرهنگ ها» به حیطه فراموشی سپرده شوند و بر عکس فرصتی فراهم شده است تا به قول دریدا با «شالوده شکنی» فراروایت های موجود خودی نشان داده و تلاش برای بقا را ادامه دهند. این نوشته موضوعی را مورد بررسی قرار می دهد که در آن ماشین بلند آواز و میان تهی تکنولوژی به هر قیمتی به دنبال زیر گرفتن و له کردن دنیایی است که مملو از خاطره و هویت مردمانی است که قرنهاست در آن دیار زیسته اند و با عشق به آن ازلی و ابدی گشته اند. 

اورامان منطقه ای است واقع در غرب ایران که در بین استانهای کرمانشاه و کردستان تقسیم شده است و بخشی از آن هم در کردستان عراق قرار دارد. مردمان این دیار از دیرباز به صداقت، سخت کوشی، مهمان نوازی و البته مظلومیت شهره بوده اند. طبیعت زیبا و بکر، کوههای سربه فلک کشیده زاگرس، رودخانه خروشان سیروان و گونه های مختلف جانوری و گیاهی آلبومی جذاب و تماشایی را پیش روی مهمانان و ناظران می گشاید. مردم این منطقه در دنیای کوچک اما زیبای خودشان به دامداری و کشاورزی و باغداری مشغولند دنیایی که دیوار ضخیم و محکم آن را جهانی شدن و مظاهر آن همچون شبکه های اجتماعی مثل فیس بوک و توئیتر و وایبر و … نتوانسته است به لرزه بیندازد و غنای فرهنگی و ادبی و دینی آن همواره زبانزد بوده است. اما اخیرا به لطف مسئولین محترم و در راستای محرومیت زدایی از این منطقه ساختن سدی بر روی رودخانه سیروان آغاز شده است که با واکنش گسترده و منفی از طرف مردم منطقه و فعالان اجتماعی و محیط زیست روبه رو شده است و خواستار توقف و تجدید نظر در ادامه ساخت آن هستند. البته تلاش برای عمران و آبادنی عملی نیکوست و جای بسی تقدیر دارد آن هم در منطقه ای که نیاز به توجه جدی مسئولین دارد. شاید کسانی که در آغاز شروع سد داریان خوشحال بودند که بلاخره یک پروژه عظیم در منطقه قرار است کلید بخورد، اگر می دانستند در ادامه مجبور خواهند شد ترک دیار کنند و همه خاطرات خود را زیر آب سد غرق و دفن کرده و دنبال سرپناهی دیگر باشند و زحمات مردمان بی ادعای دیارشان را می دیدند که چگونه خانه هایشان نصیب بیل لودر و چکمه های بولدزر و باغاتشان نصیب اره برقی جلاد می شوند، هیچ وقت به شادمانی نمی پرداختند. اگر از اول آن پیرمرد روستایی را می دیدند که با نظاره باغ قلع و قمع شده اش سیلاب اشک به راه انداخت و می دانستند که «چه فاجعه ای است زمانی که یک مرد می گرید» عطای پروژه را به لقایش می بخشیدند.

پروژه سد داریان در منطقه اورامانات نه تنها ضرورتی ندارد بلکه عملا هیچ گونه منافعی هم برای این منطقه در بر نخواهد داشت و در بهترین حالت به نام اورامان و به کام دیگران خواهد بود. اما برعکس هزاران دلیل بر مضر بودن و ناصواب بودن آن می توان برشمرد که تنها به نمونه ای از آنها اشاره می شود:

- اول این که با آب گیری این سد بسیاری از مردم روستاهای اطراف مجبور می شوند خانه و کاشانه خود را رها کرده راهی دیاری دیگر به ویژه شهرهای اطراف شوند این خود از نظر اجتماعی پیامدهای منفی به دنبال دارد و کوچاندن اجباری مردم از روستاها به سمت شهرها هم برخلاف برنامه چشم انداز و قول حمایت از مردم محروم و تلاش برای افزایش تولیدات دامی و کشاورزی می باشد. 

- دوم این که منطقه اورامانات که به عنوان یک قطب باغداری به ویژه انار در منطقه معروف بود نه تنها عملا انگیزه ای برای کشاورزان باقی نمی ماند بلکه تا اینجا هم بسیاری از باغهای روستاهای اطراف عملا قلع و قمع شده اند و مسئولین ساخت سد با پرداخت بهای اندکی به باغدارانی که سالهاست در این منطقه تلاش می کنند؛ باغ آنها را از دم تیغ گذرانده اند.

- سوم این که چشمه آب بل که یکی از بزرگترین و پرآب ترین چشمه های غرب کشور است و ارزش معدنی بسیار بالایی هم دارد و خود از نظر اقتصادی هم منحصر به فرد می باشد، عملا با آب گیری سد از بین رفته و امکان نجات آن بعید می نمایاند.

- چهارم این که احداث این سد از نظر گردشگری هم ترکیب منطقه را به هم می زند و حتی راه ارتباطی منطقه را دچار مشکل می سازد و صرفا یک دریاچه مصنوعی ساخته می شود که در آینده تنها سهم مردم منطقه در آن نگرانی از آن است که مبادا فرزندان دلبندشان در آن غرق شوند.

آیا منابع آبی در کشور ما تا این اندازه زیاد و اضافیست که با آن دست به آزمون و خطا بزنیم و صرفا برای این که ادعا کنیم کاری کردیم و آمار عملکردمان را از نظر کمی بالا ببریم، پروژه ای غیرضروری را کلید بزنیم؟ به راستی نمی شد از سرنوشت غم انگیز دریاچه ارومیه و زاینده رود و هزاران تالاب و رودخانه دیگر در ایران عبرت بگیریم و قبل از آن که منابع آبی ارزشمندی چون چشمه بل از دست برود به فکر نجات آنها باشیم؟

اکنون که برخی از مسولین محترم «فیلشان یاد هندوستان افتاده» و تصمیم گرفته اند به هر قیمتی خدمتی انجام دهند، آیا بهتر نبود با انجام یک کار کارشناسی و یک مطالعه جدی مکان بهتری برای ایجاد سد پیدا می کردند؟ آیا نمی شد به جای ساخت سد، خدمتی دیگر در این منطقه انجام داد که به توسعه و آبادانی منطقه کمک نماید؟ چرا آن همه استعداد منطقه اورامانات از نظر طبیعی و گردشگری، دامداری و باغداری، پیشنه تاریخی، هنر و صنایع دستی نادیده گرفته شد و هیچ گونه تلاشی برای توسعه و تقویت آن انجام نشد ولی ساخت سدی با آن همه هزینه برای هم مجریان و هم مردم در دستور کار قرار گرفت؟ در وضعیت کنونی که بی تدبیری برخی کار را به اینجا کشانده است از دولت تدبیر و امید به ویژه وزارت نیرو، سازمان محیط زیست و استانداران محترم کردستان و کرمانشاه انتظار می رود با اقدامی جدی و مسئولانه نسبت به ادامه این روند واکنش نشان داده و جلوی فاجعه ای زیست محیطی و مرگ چشمه بل را بگیرند و صبورانه به درد دلی مردمی گوش فرا دهند که تمام گذشته و خاطرات تلخ و شیرین خود را در این منطقه جستجو می نمایند و ندای «هل من ناصری ینصرکم» سر داده اند.

جمیل میلانی

 پژوهشگر مسائل سیاسی و اجتماعی




منبع این مقاله : :.:: پینوس ::.
آدرس این مطلب : http://penous.com/1103/سدی-که-خاطرات-و-هویت-ما-را-زیر-آب-دفن-می-کند/